مى شود، به عنوان نمونه به چند نفر اشاره مى كنيم:
ـ محمد بن على صيرفى ابو سمينه. نام اين راوى كه استاد احمد بن ابى عبدالله برقى ـ صاحب محاسن ـبوده، در بيش از 250 روايت در كافى ديده مى شود كه معمولاً با عنوان محمد بن على از وى ياد شده است. نجاشى در باره وى مى گويد كه وى جداضعيف و اعتقاد وى فاسد بوده ودر هيچ چيزى بر وى اعتماد نمى گردد. او به قم وارد شده در حالى كه (پيشتر) در كوفه به دورغ گويى شهره گشته بود. در قم بر احمد بن محمد بن عيسى وارد شد، سپس به غلو اشتهار يافت. لذا او را طرد كردند، احمد بن محمد بن عيسى او را از قم بيرون كرد. ۱
فضل بن شاذان در برخى كتابهاى خود نام شمارى از كذّابين معروف را آورده و مى افزايد كه اشهر ايشان ابوسمينه است. ۲
ـ محّمد بن موسى همدانى. نام وى در 30 روايت كافى ديده مى شود. ابن وليد او را كذّاب و غير ثقه خوانده ۳ بر اين باور است كه كتابهاى خالد بن عبدالله بن سدير و دو اصل زيد زرّاد وزيد نرسى را او جعل كرده است ۴ .
ـ احمد بن محمد سيارى، نام وى در بيش از 40 روايت كافى ديده مى شود. نجاشى وى را ضعيف الحديث، فاسد المذهب، مجفوّالرواية كثير المراسيل خوانده ۵ ، ابن غضائرى از او با عبارت ضعيف متهالك غال محرف يادكرده از محمد بن على بن محبوب نقل مى كند كه وى به تناسخ قائل بوده ۶ ، كتاب قراءات وى يكى از منابع اصلى روايات تحريف قرآن بشمار مى آيد.
ـ عبدالرحمن بن كثير هاشمى، وى كه در سند حدود 30 روايت از روايات كافى
1.- رجال نجاشى ص ۳۳۲ / ۸۹۴.
2.-رجال كشى ص ۵۴۶/۱۰۳۳، ونيز براى ملاحظه ساير كلمات رجاليان درباره وى، ر .ك. فهرست شيخ طوسى ص ۴۱۲/۶۲۵، ضعفاء ابن غضائرى (مجمع الرجال، ج ۵، ص ۲۶۴).
3.-كتاب من لايحضره الفقيه، ج ۲، ص ۹۰ /ذيل ۱۸۱۷.
4.-فهرست شيخ طوسى، ص ۱۷۴ / ۲۶۹، ۲۰۱ / ۲۹۹ و ۳۰۰.
5.-رجال نجاشى، ص ۸۰/۱۹۲.
6.- رجال ابن غضائرى، ص ۴۰/۱۱ (مجمع الرجال، ج ۱، ص ۱۴۹).
