منابع روايی که با تلاش فراوان حديث پژوهان دلسوز و فداکار شيعه به دست ما رسيده است، از سرمايههای عظيم معنوی، فرهنگی و دستمايه تربيت، اخلاق و سعادت دنيوی و اُخروی است.
يکی از اين گنجينههای ارزشمند تحف العقول عن آل الرسول، کتاب ، نوشته ابي محمد الحسن بن علي بن الحسين بن شعبه الحرانی، از علماي قرن چهارم هجری است.
گرچه علماي متأخر و معاصر شخصيت و کتاب وي را ستودهاند، اما علماي متقدم در باره توثيق ايشان و اعتبار کتاب وي سخن استواري نگفتهاند. از آنجا که برخي علماي رجال توثيق علماي متأخّر و معاصر را در مورد پيشينيان قابل اعتنا نميدانند، ابهاماتي در بارة حراني و کتاب او وجود دارد.
در اين مقاله کوشيده شده تا برخي از اتهامات ناروا را از چهره نويسنده کتاب بزدايد و با استناد به انگيزه حراني و شهادت وي، علو متن و برخي شواهد و ديدگاههاي علماي متأخر و معاصر، گامي در جهت احياي منزلت اين کتاب روايي بردارد.
