احادیث داستانی وجوب رعایت زهد از سوی خلیفه

مسند ابن حنبل عن عبد اللّه بن زریر:

دَخَلتُ عَلی عَلِی بنِ أبی طالِبٍ(ع)، یومَ الأَضحی، فَقَرَّبَ إلَینا خَزیرَةً، فَقُلتُ: أصلَحَک اللّهُ لَو قَرَّبتَ إلَینا مِن هذَا البَطِّ ـ یعنِی الوَزَّ ـ فَإِنَّ اللّهَ عز و جل قَد أکثَرَ الخَیرَ.

فَقالَ: یا بنَ زَریرٍ، إنّی سَمِعتُ رَسولَ اللّهِ(ص) یقولُ: «لا یحِلُّ لِلخَلیفَةِ مِن مالِ اللّهِ إلّا قَصعَتانِ؛ قَصعَةٌ یأکلُها هُوَ وأهلُهُ، وَقَصعَةٌ یضَعُها بَینَ یدَی النّاسِ».[۱]

مسند ابن حنبل ـ به نقل از عبد اللّه بن زریر ـ:

در روز قربان، خدمت علی بن ابی طالب(ع) رفتم. ایشان کاسه ای سبوساب[۲]پیش من نهاد. گفتم: خدا تو را سلامت بدارد! کاش با این غازها از ما پذیرایی می کردی؛ چرا که خداوند عز و جل ثروت ها (بیت المال) را فزونی بخشیده است!

امیر مؤمنان(ع) فرمود: «ای پسر زَریر! از پیامبر خدا شنیدم که می فرماید: برای خلیفه، از مال خدا جز دو کاسه حلال نیست: کاسه ای که خود و خانواده اش بخورند، و کاسه ای که جلو مردم بگذارد ».

[۱]. مسند ابن حنبل: ج ۱ ص ۱۶۹ ح ۵۷۸، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۶، ص ۴۸۲.

[۲]. غذایی است که از گوشت کوبیده و آرد درست می شود. مقداری گوشت را با آب زیاد می جوشانند و وقتی که پخته شد و آب آن هم بخار شد، مقداری آرد با آن مخلوط می کنند.