پس از کشته شدن خوارج در جنگ نهروان، امام علی(ع) آیندگان را که پیرو او هستند، در پاداش این کار، شریک دانست.
المحاسن عن الحکم بن عیینة:
لَمّا قَتَلَ أمیرُ المُؤمِنینَ(ع) الخَوارِجَ یومَ النَّهرَوانِ، قامَ إلَیهِ رَجُلٌ فَقالَ: یا أمیرَ المُؤمِنینَ، طوبی لَنا إذ شَهِدنا مَعَک هذَا المَوقِفَ، وقَتَلنا مَعَک هؤُلاءِ الخَوارِجَ.
فَقالَ أمیرُ المُؤمِنینَ(ع): وَالَّذی فَلَقَ الحَبَّةَ وبَرَأَ النَّسَمَةَ، لَقَد شَهِدَنا فی هذَا المَوقِفِ اُناسٌ لَم یخلُقِ اللّهُ آباءَهُم ولا أجدادَهُم بَعدُ.
فَقالَ الرَّجُلُ: وکیفَ شَهِدَنا قَومٌ لَم یخلَقوا؟!
قالَ: بَلی، قَومٌ یکونونَ فی آخِرِ الزَّمانِ یشرَکونَنا فیما نَحنُ فیهِ، ویسَلِّمونَ لَنا، فَاُولئِک شُرَکاؤُنا فیما کنّا فیهِ حَقّا حَقّا.[۱]
المحاسن ـ به نقل از حکم بن عیینه ـ:
چون امیر مؤمنان(ع) خوارج را در روز نهروان کشت. مردی برخاست و گفت: ای امیر مؤمنان! خوشا به حال ما که در این جنگ، همراه شما حضور داشتیم و در کنار شما با این خوارج جنگیدیم.
امیر مؤمنان(ع) فرمود: «سوگند به آن که دانه را شکافت و جاندار را آفرید، در این جنگ، مردمانی همراه ما حضور داشتند که خداوند، هنوز پدران و نیاکان آنها را هم نیافریده است».
مرد گفت: چگونه کسانی که هنوز آفریده نشده اند، همراه ما حضور داشته اند؟!
فرمود: «آری. آنان مردمانی در آخر زمان هستند که هم عقیده ما و تسلیم ما هستند. آنان در کاری که ما کردیم، به راستی و درستی شریک ما هستند».
[۱]. المحاسن: ج ۱ ص ۴۰۸ ح ۹۲۶، بحار الأنوار: ج ۷۱ ص ۲۶۲ ح ۴، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۱۸ ص ۳۸۰.
