پیامبر خدا(ص) بلال حبشی را با اینکه برده ای سیاه پوست بود به خواستگاری دختر یکی از انصار فرستاد.
المراسیل عن الحکم بن عتیبة:
إنَّ النَّبِی(ص) أرسَلَ بِلالاً إلی أهلِ بَیتٍ مَنِ الأَنصارِ یخطُبُ إلَیهِم، فَقالوا: عَبدٌ حَبَشِی! قالَ بِلالٌ: لَولا أنَّ النَّبِی(ص) أمَرَنی أن آتِیکم لَما أتَیتُکم، فَقالوا: النَّبِی(ص) أمَرَک؟ قالَ: نَعَم، قالوا: قَد مُلِّکتَ.
فَجاءَ النَّبِی(ص) فَأَخبَرَهُ. فَاُدخِلَت عَلَی النَّبِی(ص) قِطعَةٌ مِن ذَهَبٍ فَأَعطاهُ إیاها. فَقالَ: سُق هذا إلَی امرَأَتِک. وقالَ لِأَصحابِهِ: اِجمَعوا إلی أخیکم فی وَلیمَتِهِ.[۱]
المراسیل ـ به نقل از حکم بن عُتَیبه ـ:
پیامبر(ص) بلال را نزد خانواده ای از انصار فرستاد تا از ایشان خواستگاری کند.
آنان گفتند: برده ای حبشی!
بلال گفت: اگر پیامبر(ص) مرا نفرموده بود که نزد شما بیایم، هرگز نمی آمدم!
گفتند: پیامبر(ص) به تو فرمود؟
گفت: آری.
گفتند: پس همسردار شدی.
بلال، نزد پیامبر(ص) آمد و ماجرا را برای ایشان باز گفت. قطعه ای زر برای پیامبر خدا(ص) آورده شد. پیامبر(ص)، آن را به بلال داد و فرمود: «این را به عنوان مَهریه، به همسرت بده».
و به یارانش فرمود: «در ولیمه برادرتان، حاضر شوید».
[۱]. المراسیل: ص ۱۴۷ ح ۳، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۳ ص ۳۵۸.
