می‌گیرد.۱
2. گاهی نیز برخی رجالیان راوی را جرح و برخی دیگر تعدیل نموده‌اند، اما ترجیحی میان اقوال آنان وجود ندارد. در این صورت نیز راوی در قسم دوم روات جای می‌گیرد؛ به عنوان نمونه، قرار گرفتن محمد بن اورمه در قسم دوم روات۲ به همین جهت است؛ چرا که از طرفی گفته شده که در روایاتش تخلیط وجود دارد۳ و از طرف دیگر گفته شده که او نقی الحدیث است.۴ او را متهم به غلو نموده‌اند،۵ از سوی دیگر گفته شده توقیعی از امام حسن عسکری _ علیه السلام _ در رفع اتهام وی وارد شده است.۶
د. تعارض در احوال روات غیر امامی
گاه در وثاقت و صداقت روات غیر امامی اختلاف شده است. از آنجا که در نظر علامه غیر امامی بودن، به تنهایی برای عدم اعتماد به روایات راوی کافی است، چنین افرادی در قسم دوم روات جای گرفته‌اند؛ به عنوان نمونه، در ترجمه سلیمان بن داود منقری،۷ احمد بن هلال عبرتائی،۸ سعد بن طریف،۹ صباح بن قیس بن یحیی مزنی، ۱۰ سالم بن مکرم۱۱ و سلیمان بن داود منقری۱۲ تعارض در وثاقت روات با غیر امامی بودن آنان همراه شده و لذا جملگی در قسم دوم روات جای داده شده‌اند.
نکته آخر
گاهی علامه به تعارض موجود در ترجمه برخی روات اشاره نکرده و تنها قول مختار خود را ذکر کرده است؛ به عنوان نمونه، نجاشی حسین بن عمر بن یزید را توثیق کرده،۱۳ اما در
1.. خلاصة الاقوال، ص۳۱۴.
2.. همان، ص۳۹۷-۳۹۸.
3.. الفهرست، ص۴۰۷.
4.. رجال ابن غضایری، ص۹۳.
5.. همان؛ رجال النجاشی، ص۳۲۹.
6.. همان.
7.. خلاصة الاقوال، ص۳۵۲.
8.. همان، ص۳۲۰.
9.. همان، ص۳۵۲.
10.. همان، ۳۶۰.
11.. رجال الطوسی، ص۳۵۵.
