غیاث الدین منصور، عن أبیه صدر الدین محمد، عن أبیه إبراهیم، عن أبیه محمد، عن أبیه إسحاق، عن أبیه علی، عن أبیه عربشاه، عن أبیه أمیر أنبه، عن أبیه أمیری، عن أبیه الحسن، عن أبیه الحسین، عن أبیه علی، عن أبیه زید، عن أبیه علی، عن أبیه محمد، عن أبیه علی، عن أبیه جعفر، عن أبیه أحمد، عن أبیه جعفر، عن أبیه محمد، عن أبیه زید، عن أبیه الإمام علی بن الحسین زین العابدین علیه و على آبائه التحیة و السلام.1
3. روایت‌های شش گانه: قرینه سومی که متن صحیفه مشهور را تقویت می‌کند، روایت‌های شش گانه‌ای است که از عمیر بن متوکل نقل شده است. اگر چه عمیر بن متوکل از منظر رجالی به خاطر عدم وصف رجالیان، مجهول شناخته می‌شود، ولی شش راوی به نام‌های: احمد المطهر «مطهری»، علی بن النعمان الاعلم «اعلمی»، محمّد بن صالح روایت «ابن مالک»، عبید الله بن فضل«ابن فضل»، حسین بن اشکیب، روایت «ابن اشکیب»، علی بن حماد بن العلاء، روایت ابن حماد صحیفه سجادیه را گزارش کرده‌اند که تنها روایت ابن حماد در دسترس نیست و با مقایسه تطبیقی دعاهای صحیفه سجادیه کامله با سایر روایات، همگونی دعاهای مشترک نمایان است. پراکندگی جغرافیایی هر یک از این راویان بیان‌گر انتشار صحیفه سجادیه در سراسر جهان اسلام بوده است؛ به گونه‌ای که روایت ابن حماد در اجازات روایی عالمان جبل عامل۲ آمده است. روایت عبید الله بن الفضل در سرزمین مصر بیشتر طرفدار داشته است؛۳ افزون بر آن که عبید الله در طبقه مشایخ بدون واسطه جعفر بن محمد قولویه صاحب کامل الزیارات هم قرار دارد.۴ تلعکبری هم در سال 341ق، در مصر از او روایت شنید.۵ حسین بن اشکیب از راویان قمی الاصل و از شاگردان امام هادی۶ و امام حسن عسکری_ علیهما السلام _۷ یکی دیگر از روایت‌گران صحیفه از عمیر بن متوکل است که رجالیان وی را با وصف «ثقة ثقة ثبت» ستوده‌اند.۸ نام وی در فهرست کهن نجاشی آمده
1.. همان، ص۹۶.
2.. همان، ج ۱۰۹، ص۱۰۵.
3.. صحیفه سجادیه روایت حسین بن اشکیب، مقدمه سید احمد سجادی، ص۴۴.
4.. کامل الزیارات، ص۱۳۳، ح۱۰.
5.. رجال الطوسی، ص۴۳۱، ش ۶۱۸۵.
6.. رجال النجاشی، ج۱، ص۴۴، ش۸۸؛ رجال الطوسی، ص۳۸۶، ش۵۶۸۱.
7.. رجال الطوسی، ص۳۹۸، ش۵۸۳۸.
8.. رجال النجاشی، ج۱، ص۴۴، ش۸۸.
