عرفه با سند متصل از امام سجّاد _ علیه السلام _ نقل می‌کند. اگر چه برخی از عبارات او برداشت کرده‌اند که تمام صحیفه را در اختیار داشته است،^۱ ولی به نظر می‌رسد که طریق او رجالی است. البته نقل همین سند، تأییدی بر وجود صحیفه سجّادیه و اعتبار دعای 47 است. سند زبیدی به فرزندان امام هادی_ علیه السلام _ می‌رسد و امام هادی _ علیه السلام _ از پدران بزرگوارش _ علیهم‌السلام _ ، از امام سجّاد _ علیه السلام _ نقل کرده است. شاید این نکته قرینه‌ای باشد که صحیفه سجادیه به عنوان میراثی ارزشمند در خاندان اهل‌بیت _ علیهم‌السلام _ دست به دست شده است.

2. طریق زیدیه: دومین قرینه‌ای که اعتماد ما را به کتاب صحیفه سجادیه مشهور افزایش می‌دهد، طریق زیدیه به صحیفه سجادیه است. در این طریق، صحیفه سجادیه از طریق محمد بن زید گزارش شده است. متأسفانه تا کنون نسخه‌ای از این صحیفه منتشر نشده است تا دعاهای آن با متن صحیفه کامله سجادیه تطبیق داده شود، ولی در اجازات روایی سندی متفاوت از سند صحیفه مشهور دارد. امیر ماجد حسینی دشتکی، از مشایخ قرن یازدهم، با سند متّصل خود، این صحیفه را برای ملّا محمّد شفیع رشتی (برادر ملّا رفیعا) نقل کرده است. امیر ماجد در اجازه نقل صحیفه به ملّا شفیع می‌نویسد:

صحیفه کامله _ که در میان نگاشته‌های اسلامی به انجیل اهل بیت و زبور آل محمّد شناخته شده است _ به امام مؤیّد به عصمت، برفراز آورنده معالم حکم و حکمت، حجّت خدا بر بندگان... علی بن الحسین زین العابدین _ علیه السلام _ منسوب است... اتصال سند آن به پدیدآورنده‌اش _ که پدیدآورنده فصاحت و مظهر آن است _ ... چنان مشهور است که ما را از آوردن سلسله سند و اسناد بی‌نیاز می‌کند و از حدّ تواتر افزون است.^۲

و آن‌گاه به خاطر تبرک و شیوه رایج محدّثان سند خویش را چنین ذکر می‌کند:

إنی أرویها عن والدی السید السند العلامة الثقة الحجة الفهامة الجامع بین الحكمتین جمال الدین محمد بن عبد الحسین الحسینی الدشتكی، عن عمه السید معز الدین محمد بن السید الفاضل المحقق المدقق نظام الدین أحمد صاحب التصنیفات الفائقة و التعلیقات الرائقة، عن أبیه السید نظام الدین أحمد المذكور عن أبیه معز الدین إبراهیم، عن أبیه سلام الله، عن أبیه عماد الدین مسعود، عن أبیه صدر الدین محمد، عن أبیه