حضور، آثار حدیثی فراوانی در بغداد تولید شد. افزون بر نوشته‌های تك‌نگاری، برای نخستین بار در تاریخ امامیه كتاب‌های جامع حدیثی در بغداد تدوین گردید. با ورود این آثار تدوین شده به دیگر مناطق امامی‌نشین، مانند قم، در شكل‌گیری و غنی‌سازی حوزه حدیثی آن نواحی كمک شایانی كرد. همچنین در این دوره خاندان‌های مهمی از امامیه، مانند خاندان آل یقطین و آل خانبه در بغداد حضور داشتند كه در ترویج و گسترش حدیث در مركز حدیثی بغداد نقش آفرین بودند.

كانون حدیثی امامیه در بغداد پس از نیم قرن فعالیت سرانجام در اواخر نیمه اول سده سوم هجری و در آستانه غیبت صغرا بر اثر فشارها و تنگناهای سیاسی كه از سوی خلفای عباسی همچون متوكل، برای شیعیان عراق، به ویژه بغدادیان ایجاد شده بود، به افول گرایید.

ناگفته نماند هر چند مدرسه حدیثی بغداد در دوران حضور در آستانه غیبت صغرا كم فروغ شده و به افول رفت، اما پس از مدتی دراز در سده چهارم هجری با همت عالمان مهاجر قمی، مانند كلینی، ابن‌ داود قمی، ابن قولویه و شیخ صدوق بار دیگر رونق از دست رفته خویش را باز یافت و در نیمه دوم سده چهارم و نیمه اول سده پنجم هجری با تلاش‌های سترگ عالمانی چون شیخ مفید، سید مرتضی و شیخ طوسی به اوج شكوفایی خویش نایل آمد.

کتابنامه

_ اثبات الوصیه، علی بن ‌حسین مسعودی، قم: موسسه انصاریان، 1417ق.

_ اختیار معرفة الرجال، محمد بن ‌حسن طوسی، تحقیق: سید مهدی رجایی، قم: موسسه آل البیت، 1404ق.

_ آداب امیرالمؤمنین علیه السلام، راشدی، قاسم بن‌ یحیی راشدی، تحقیق: مهدی خدامیان آرانی، قم: دار الحدیث، 1385ش.

_ البیان و التبیین، عمرو بن‌ بحر جاحظ، بیروت: مكتبه هلال، 1423ق.

_ تاریخ الاسلام، محمد بن‌ احمد ذهبی، تحقیق: عبدالسلام تدمری، بیروت: دار الکتاب العربی، 1407ق.

_ تاریخ بغداد، احمد بن ‌علی خطیب بغدادی، تحقیق: مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت: دار الکتب العلمیه، 1417ق.