مى كنيم .
فصل سوم : نگاهى به اسناد ويژه اى كه در «وسائل الشيعة» پديدار شده اند
موضوع اصلى اين رساله ، بررسى كيفيت انعكاس اسناد ويژه مصادر وسائل الشيعة بويژه كتاب كافى در وسائل الشيعة است كه در دو فصل آينده ، به اين موضوع مى پردازيم . در اين فصل به نوعى ديگر از اسناد ويژه مى پردازيم كه از مصادر وسائل الشيعة ، به آن انتقال نيافته اند ؛ بلكه در خودِ وسائل الشيعة پديد آمده اند .
در اسناد ويژه وسائل الشيعة ، بيشتر با دو حالت تعليق و اضمار روبه رو هستيم .
الف . پيدايش تعليق در اسناد «وسائل الشيعة»
پيش تر گفتيم كه در وسائل الشيعة در هنگام نقل يك مجموعه روايات از يك مصدر ، نام مؤلّف را تنها در اوّلين حديث آورده و در بقيه احاديث ، سند را با «وعن» آغاز مى كند . در نتيجه ، اين اسناد ، به اعتبار حذف مؤلّف مصدر از سند به اعتماد اسناد قبل ، معلّق به شمار مى آيند .
در برنامه دراية النور در اين گونه اسناد وسائل الشيعة ـ كه به اسناد معلّق كافى شبيه است ـ ، نام مؤلّف مصدر ، در اسناد بعدى نيز به سند افزوده شده و با علامت معلّق ، مشخّص شده است .
در جايى كه روايت قبل از روايت مورد بحث ما سند ذيلى هم داشته باشد ، روايت مورد نظر ، با اين سؤال روبه روست كه : آيا اين روايت ، معلّق بر سند اصلى روايت پيشين است يا معلّق بر سند ذيلى آن ؟
مثال :
1 . احمد بن ابى عبد اللّه البرقى فى المحاسن عن ابيه عن النضر بن سويد . ...
ورواه الكلينى عن محمّد بن يحيى عن ... عن النضر بن سويد مثله .
