حضرت نقل شده است . ^۱
2 . در اكثر اين احاديث ، نام آخرين راوى ، به طور مفصّل ذكر شده كه روش متعارف كتب رجال است ، نه كتب حديث : جعفر بن سويد بن جعفر بن كلاب ، عبد اللّه بن جميل بن عيّاش أبى على البزاز (به نقل از پدرش) ، ابو احمد عمرو بن الربيع النصرى ، محمّد بن عبد اللّه بن خالد مولى بن الصيلاء .
3 . تمام راويان اين احاديث ، اشخاص گم نام هستند كه بيشتر بايد در كتاب هاى رجالى از آنها جستجو كرد .
4 . در سند يكى از اين روايات ، در باره يكى از راويان ، به توضيحات رجالى پرداخته كه متناسب كتب رجال است .
اگر اين قرائن را با اين نكته كه رجال ابن عقده ، در اختيار شيخ طوسى بوده و وى براى تأليف رجال خود اين كتاب را وارسى كرده ، نتيجه بالا روشن تر مى گردد . البته بحث هاى خاصى در اين احاديث وجود دارد كه از ذكر آنها در مى گذريم .
مقدّمه رساله را با تأكيد مجدّد بر لزوم شناخت قواعد منبع يابى و روش مؤلّفان متأخّر در نقل از مصادر متقدّم ، به پايان مى بريم .

فصل اوّل : تعريف اسناد ويژه

نخستين مرحله از مرحله هاى پنج گانه مربوط به تحقيق بر روى سند ، فهم مفاد اسناد است . راقم سطور ، در جزوه آموزشى «اصول الرجال»، به توضيح اين مرحله ها پرداخته ، در باره حالت هايى كه ممكن است فهم اسناد را با دشوارى و احيانا اختلاف نظر همراه سازد ، توضيحاتى داده است . مهم ترين اين حالت ها : تحويل ، تعليق ، اضمار و اشاره است . كتاب توضيح الاسناد ـ كه سال ها بيشترين فعاليت نگارنده را در مركز تحقيقات كامپيوترى علوم اسلامى به خود اختصاص داده ـ براى توضيح اين