نسخه هاى موجود محرّف است و در ديگر كتاب ها عبارت بدون تحريف است . در اين جا ما روايت را در كتابى همچون وسائل الشيعة يا بحار الأنوار به نقل از مصادر آن به شكل صحيح مى يابيم .
آيا مى توان اين نقل را دليل بر آن گرفت كه مرحوم شيخ حرّ عاملى يا مرحوم مجلسى ، به نسخه اى از مصدر مورد نظر كه عبارت آن محرّف است دسترسى داشته كه از تحريف بركنار بوده است ؟ پاسخ سؤال ، منفى است ؛ زيرا با تفحّص در شيوه نقل بزرگان در مى يابيم كه در نقل از چند مصدر ، به نقل صحيح اكتفا مى كنند و به اختلاف نسخه اى كه ناشى از تحريف نسخه است ، توجهى نمى كنند و آن را گزارش نيز نمى نمايند .
به مثال زير توجّه فرماييد :
در كمال الدين (ص 282 ، ح 35) روايتى با اين سند وارد شده است :
حدّثنا احمد بن محمّد بن يحيى العطّار ـ رضى اللّه عنه ـ قال : حدّثنا أبى ، عن محمّد بن عبد الجبّار عن أحمد بن محمّد بن زياد الأزدى عن أبان بن عثمان ... .
اين روايت در أمالى شيخ صدوق (مج 23 ، ح 9) با همين سند وارد شده كه لفظ آن چنين است :
حدّثنا احمد بن محمّد رحمه الله قال حدّثنا أبى عن محمّد بن عبد الجبار عن أبى احمد محمّد بن زياد الأزدى عن أبان بن عثمان ... .
سند روايت در عيون أخبار الرضا عليه السلام (ج 1 ، ص 65 ، ح 36) با اين لفظ نقل شده است :
حدّثنا أحمد بن محمّد بن يحيى العطار قال حدّثنا أبى عن محمّد بن عبد الجبار عن أبى أحمد محمّد بن زياد الأزدى عن أبان بن عثمان ... .
در سند روايت در كمال الدين ، تحريف آشكارى ديده مى شود . عنوان أحمد بن محمّد بن زياد الأزدى ، محرّف أبى احمد محمّد بن زياد الازدى است كه همان ابن ابى عمير معروف است .