چهار . آيه تبليغ

«يَـأَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَآ أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِى الْقَوْمَ الْكَـفِرِينَ» ؛ اى پيامبر ! آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده ، ابلاغ كن و اگر نكنى ، پيامش را نرسانده اى و خدا تو را از گزند مردم ، نگاه مى دارد . آرى ، خداوند ، گروه كافران را هدايت نمى كند .
اين آيه ، در اواخر عمر شريف پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد و به پيامبر صلى الله عليه و آله اصرار فراوان دارد كه : حتما بايد رسالت خداوند را به مردم برسانى و اگر اين كار را نكنى ، در حقيقت ، رسالت خداوند را اصلاً نرسانده اى! در ادامه آيه نيز آمده كه خداوند ، تو را از «گزند» مردم ، محافظت مى كند . پس چون به كلّ رسالت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله بستگى دارد ، بايد امر بسيار مهمّى باشد .
تمام مفسّران شيعه و برخى از مفسّران اهل سنّت ، شأن نزول اين آيه را در سال دهم هجرت و در «حجّة الوداع» مى دانند و آن امر مهم را انتخاب جانشين ذكر كرده اند . پيامبر صلى الله عليه و آله پس از نزول آيه ، همه حاجيان را در غدير خم ، جمع كردند و اين جمله را فرمودند : «من كنت مولاه ، فهذا علىٌ مولاه» .