3. به كارگيرى مجاز

براى تبيين مفاهيم احاديث به نحو صحيح، بسيار مؤثّر است. ملّا صالح نيز گاه براى استفاده از شرح حديث، با توجّه به قرينه هاى مؤثّر مجازى، به دلالت روايت مى پردازد.

استناد به آيات قرآن كريم

حديث، بازگوى گفتار و كردار كسى است كه نمونه عينى قرآن و تجسّم آن در بستر عمل فردى، اجتماعى و معنوى است و آگاهى از حديث، آگاهى از قرآن است و در واقع، آيات و احاديث نسبت به همديگر، مكمّل و جنبه تفسيرى دارند. ملّا صالح، در شرح احاديث الكافى، بسيار از آيات استفاده كرده و به عنوان شاهد، آنها را ذكر مى كند.
وى در بررسى مفاهيم: رزق، قناعت، مواساة، طاعت، امانت، بخل و... بسيار به آيات استناد مى كند. البته گاهى آيات، بر جنبه خاصى از حديث نظر دارند و گاهى در تأييد غير مستقيم معناى حديث از آيات استفاده شده است.
از آن جا كه در فهم صحيح يا كامل برخى آيات قرآن، رجوع به احاديث، ضرورت دارد، ملّا صالح، در تفسير اين گونه آيات، به سراغ احاديث رفته و از آن بهره جسته است. ايشان گاهى آيات و احاديث را در تركيبى هنرمندانه و عالمانه، در شرح احاديث، به كار برده است و كلامش را با قرآنْ آميخته است.