فرزندان ملّا صالح

ايشان داراى شش پسر و دو دختر بودند كه همگى از چهره هاى مطرح در شعر و ادبيات، شرح و ترجمه و تأليف كتب دينى و اخلاقى بودند. از نسل وى ده ها فقيه، محدّث، فيلسوف، مفسّر و... به وجود آمد، همانند استاد كل وحيد بهبهانى، بحر العلوم، سيّد محمّد حسين شهرستانى و... .

تاريخ وفات و مدفن

هر چند در سال وفات وى به دليل مرثيه طولانى اى كه بر مزار اوست، اختلاف است، امّا به نظر صحيح، ايشان در سال 1086 ق و يازده سال بعد از مجلسى اوّل، فوت كرد و در بقعه علّامه مجلسى، به خاك سپرده شد.

زندگى علمى و تحصيلات

مازندرانى، پس از راهى شدن به اصفهان، وارد حوزه علميه آن جا شد و به كسب دانش مشغول گرديد. وى به دليل فقر و گرفتارى بسيار، متحمّل رنج و سختى شد تا به انسانى وارسته و عالمى عامل، تبديل گشت. در ابتداى تحصيل، بر استخوان، برگ چنار و چوب مى نوشت تا به مرور زمان و در اثر رشد علمى و شهرت ايشان، افتخار شاگردى علّامه مجلسى اوّل و شيخ بهايى را پيدا كرد و از جمله شاگردان وى مى توان به علّامه مجلسى دوم و ميرزا عبد اللّه افندى اشاره كرد.
ملّا صالح كه فاضل صمدانى، عارف حكيم، محقّق جامع و زاهد زمان خود بود، داراى تأليفاتى چند از جمله : شرح بر اصول و فروع كافى، حاشيه بر شرح لمعه شهيد ثانى، حاشيه بر معالم و شرح قصيده دُرّيه و برده است.