امام على علیه السلام فرمود:
لا نِعْمَةَ أَهْنَأُ مِنَ الأَمْنِ.
هيچ نعمتى گواراتر از امنيّت نيست.
غررالحكم ج۶ ص۴۳۵
شرح حدیث
آنچه در زندگى فردى و موقعيت اجتماعى، مايه و سرمايه قوام كارها و سامان يافتن امور است، امنيت و آسايش است.
اگر فكر، آشفته باشد، زندگى ناگوار است.
اگر زندگى، آشفته و به هم ريخته باشد، لذت حيات اجتماعى چشيده نمىشود.
و اگر جامعه، ناامن و دچار آشوب باشد، نه قانون قابل اجراست، نه حكومت مىتواند استحكام داشته باشد، نه حقوق افراد، قابل تأمين است و نه ثبات، بستر جريان سالم امور سازندگيها و تلاشهاى فرهنگى خواهد بود!
جنگ و فتنه، يك جامعه را ناامن مىسازد.
تخريب و توطئه، آرامش را از مردم مىگيرد.
در جامعه ناامن، دين و قانون هم مجال تحقق و اجرا نمىيابد، افراد هم به انجام وظايف دينى توانا نيستند و زندگىها تلخ و غير قابل تحمّل مىشود.
براستى كه امنيت نيز همچون تندرستى، از نعمتهايى است كه تا هست، قدرش ناشناخته است و هنگامه بروز فتنههاو آشوبهاست كه ارزش نعمت امنيت، آشكار مىشود.
شكر اين نعمت گوار چيست؟
و... ناسپاسى آن، چگونه موجب زوال نعمت مىگردد؟ آيا بايد گرفتار ناامنى شد تا قدر آن را شناخت؟
منبع: حکمت های علوی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام علی علیه السلام)، جواد محدثی.
