نتيجه:

بدين ترتيب، اعتبار كتب اربعه آشكار گرديد.
اگر در آنها اخبارى است كه اصحاب به آن عمل نكرده اند يا به خاطر تقيه، و يا بنابر احتياط و دورى از مخالفت مشهور بوده است و الا كسى نمى تواند ادعاى قطع به عدم صدور آنها از معصومين عليهم السلام كند. فراموش نكنيم كه امام كاظم عليه السلام فرمود: «اگر با روايتى كه منقول از ما و منسوب به ما بود، برخورد كردى، گر چه به سخن مخالف آن آگاهى دارى، با آن مخالفت مكن، زيرا تو نمى دانى به چه دليل آن را گفته ايم و به چه انگيزه اى آن را بيان كرده ايم». لذا آن گونه باشيم كه امام سجاد عليه السلام فرموده است. اگر امرى برايمان روشن شد، قبولش كنيم، و گرنه سكوت اختيار كنيم كه سلامت ما در گرو همين سكوت است. و بپرهيزيم از اين كه در روز قيامت، دشمن پيامبر باشيم. چرا كه اگر حديثى را تكذيب كنيم، در حقيقت خدا و رسول و راوى حديث را تكذيب نموده ايم.
با توضيحات مفصلى كه گذشت روشن مى شود كه رجوع به مجموعه هاى روايى شيعه، مطالعه و تدقيق درست منقول از معصومين عليهم السلام در قالب اخبار و احاديث مصداق بارزى از آيه طليعه اين نوشتار است.
كلمه «احسن» كه اسم تفضيل و از ريشه حسن به معنى خوبى است، در مقام بيان اين نكته است كه در ميان خوبى ها بايد خوب ترين را برگزيد، از ميان مجموعه خوب و بد، انتخاب خوب ترين معنى ندارد. بلكه انتخاب خوب ترين از ميان خوب ها، معنى دار و منطقى است. بنابر اين سزاوار و بلكه ضرورى است كه براى پيروى از آيه، در ميان عبارات خوب روايات و حقايق پيراسته احاديث، احسن و بهترين ها را برگزيد و كليت اقوال، اعمال و افكار خويش را با آنها سنجيد، و با كمال اطمينان و آرامش خاطر بدانها عمل كرد. حقيقتى كه بسيارى از علما و فقها و صاحب نظران ـ بلك اكثريت قريب به اتفاق آنها ـ در توثيق و اعتبار كتب اربعه و مآخذ اين كتاب هاى ارزشمند، بارها و بارها و با رفع شبهات و زدودن اشكالات به اثباتش پرداختند.
به اميد آن كه با اين گونه تلاش ها و فعاليت هاى علمى راه تمسك به دو ثقل مورد نظر پيامبر صلى الله عليه و آله هموار و زمينه هاى اعتماد صحيح افزون تر در پرتو اعتماد و اطمينان بيشتر فراهم گردد. و بنا به وعده اى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله داده اند، هرگز به انحراف و گمراهى كشيده نشويم، ان شاء اللّه .