الگويي نوين از مؤلفه ‏هاي خوش‏بيني از منظر نهج ‏البلاغه

نشریه : ماهنامه معرفت

نویسنده : پديدآورنده : نجیب الله نوری

چکیده :

هدف پژوهش حاضر بررسي مؤلفه ‏هاي خوش‏بيني در نهج ‏البلاغه است. نويسنده با استفاده از روش تحليل متون ديني، درصدد پاسخ به اين سؤال است كه آيا مفهوم خوش‏بيني در منابع اسلامي داراي همان مؤلفه ‏هايي است كه در روان‏شناسي مطرح شده است؟ جست‏جو و تحليل آموزه‏ هاي نهج ‏البلاغه نشان مي‏ دهد كه خوش‏بيني از سه مؤلفه تشكيل شده است: «توجه انتخابي»، شامل توجه مثبت به ويژگي ‏هاي خداوند، زيبايي ‏هاي جهان، ويژگي‏ ها و رفتار مثبت افراد، افكار و گفتار مثبت، امكانات و نعمت‏ هاي خداوند، نقاط مثبت خود، و توجه بيشتر به نتايج كارها تا مشكلات آن است. «تفسير منطقي»، به: امتحان دانستن سختي‏ ها و مشكلات، موقتي دانستن رويدادهاي مثبت و منفي، نقش خدا، خود و ديگران در وقوع رويدادها اشاره دارد. «انتظار مثبت» نيز نشان مي‏ دهد فرد خوش‏بين، به انتظار كمك از خداوند، انتظار وقوع رويدادهاي خوشايند، و انتظار عملكرد درست از سوي ديگران باور دارد.