و شكّى نيست كه هر چه مخزون در قلب رسول اللّه و ائمّه عليهم السلام است ، جميعاً للّه و عند اللّه و علم اللّه ـ عزّ وجلّ ـ است و ايشان خازنان علم حقّند ؛ چنانچه در الكافي از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام روايت مى كند كه فرمود : نحنُ وُلاةُ أمر اللّه ، و خَزَنَة علمِ اللّه ، و عيبَةُ وَحي اللّه^۱ .
و از حضرت امام محمّد باقر عليه السلام روايت كرده كه مى فرمايد : واللّه إنّا لَخُزّانُ اللّه في سمائه و أرضه ، لا على ذَهَبٍ و لا على فِضّة إلّا على علمه^۲.
و در زيارت جامعه كبيره مى فرمايد : و خَزَنَةً لِعلْمه ، و مُستودعاً لحكمته^۳ . و شكّى نيست در اينكه ايشان خزانه ذات اقدس نيستند ؛ به علّت اينكه خداوند حلول در محلّى نمى فرمايد و هر علمى كه در قلوب ايشان مخزون گذارده ، همه خلق است و همه علم خداست ، بلكه هر علمى كه از كتاب خدا و كلام ائمّه هدى عليهم السلام در نفوس زكيّه علما صورت پذيرفته ، جميعُ أنحائه علم و حكم خداست و عاقلى در اين شكّ ندارد و همه حادث اند و هر چه از علوم حادثه كه ثبت فرموده است آنها را در صحايفِ صُحُف سماويّه و ارضيّه و در الواح قدريّه و جارى فرموده است آنها را در ظواهر احكام قرآنيّه و نقش فرموده است آنها را در قلوب نفيسه علما و نفوس زاكيه ملائكه و مصوَّر فرموده است در ذهن و حواسّ رسول خدا و ائمّه اُمنا عليهم السلام ، كه بخواهد محو و اثبات فرمايد و مقدّم و مؤخّر دارد مى دارد ؛ چنانچه حضرت صادق عليه السلام فرمود : إنّ اللّه ـ عزّ وجلّ ـ أخبر محمّدا صلى الله عليه و آله بما كانَ منذُ كانت الدنيا ، وبما يكون إلى انقضاء الدنيا ، وأخبره بالمحتوم من ذلك ، و استثنى عليه فيما سواه^۴ .
پس هر وقت بخواهد محو فرمايد از اذهان صافيه و حواسّ زاكيه حجج عليهم السلام آنچه را كه محتوم نفرموده است ، يا اينكه ثابت كند آنچه را موجود نكرده ، تا مطلّع شوند بر