حضرت علی عليه السلام در نهج البلاغه می فرمايد: «هنگام فوت پيامبر اكرم صلی الله عليه و آله و سلم، روح وی در دستم جاری شد و آن را به چهره خود ماليدم». عالمان اسلامی، در طول تاريخ، در ترجمه و شرح اين عبارت با اين معضل مواجه بوده‌اند كه چگونه می توان روح را ـ كه اكثر علمای مسلمان آن را موجودی غيرمادی دانسته‌اند ـ به‌دست گرفته، آن را به چهره ماليد؟ هر يک از اين عالمان، سخن حضرت امير عليه السلام را به گونه‌ای ترجمه يا تفسير كرده‌اند. در اين مقاله، بعد از معرفی اين ترجمه‌ها و تفسير‌ها و نقد و بررسی آنها، بر اساس احاديث معصومان عليهم السلام و آن بخش از ديدگاه‌های حكيمان مسلمان(فيلسوفان و متكلمان) كه با روايات اسلامی هماهنگ و سازگار است، تفسيری خود را از سخن اميرالمؤمنين عليه السلام ارائه می شود.
