دغل كاران، پاكسازى كرد و سپس در كتاب الكافى گنجانيد.
جايگاه اين روايت هاى مجعول، معمولاً در مباحث اصول اعتقادى و معارف عقيدتى و بويژه، مسئله ولايت و امامت و فضايل اهل بيت عليهم السلام بوده است. دشمنان مذهب بر حقّ جعفرى، از طريق تخريب و تحريف باورهاى اصيل و اصولى مذهبى و نفى فضايل خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله و جعل روايات، در مدح دشمنان شناخته شده و ناشناخته، تصميم گرفته بودند كه عقايد شيعه را سست و ويران كنند. آنان كار چندانى به فروع فقه شيعه و احكام اجرايى آن نداشتند؛ چون هنگامى كه اصول عقايد را از مردم بگيرند و مجعولات و تحريفات خود را به جاى روايات وارده، به مردم تلقين كنند، ديگر اهمّيتى براى تخريب و تحريف فروع، باقى نمى ماند.
آنان حتى براى روايات مجعول خود نيز جعل سند مى نمودند تا آنها را روايات واقعى معرّفى نمايند. مرحوم كلينى در الكافى، تمام اين مجعولات و اسناد جعلى را حذف نموده، براساس اسنادى كه خودش داشته و آنها را معتبر مى دانسته، احاديث صحيح منقول از آنان را ارائه داده است.
آرى، او براساس موافقت و يا عدم مخالفت با كتاب خدا و دليل عقل و سنّت متواتره و ديگر مرجّحات منصوصه، كتاب الكافى را فراهم آورده است. به همين دليل، مدت بيست سال صرف تأليف و تنسيق اين كتاب نموده است، وگرنه (چنان كه پيش از اين يادآور شديم) جمع آورى و تدوين اين كتاب، اين مقدار زمان (نزديك به يك ربع قرن) لازم ندارد؛ امّا تحمّل اين مشكلات علمى و آن شرايط سخت و طاقت فرساى مسافرت از رى به عراق، بعلبك، دمشق، روسيه و ديگر سرزمين هاى دوردست، جهت يافتن اصول اصلى مدوّنه حديث، ملاقات با مشايخ روايت، دفع و رفع نقاط ابهام، همه، نشان از سختى كار دارد.
امتياز نهم
مرحوم كلينى در الكافى، فقه را مبوّب كرده و هر مسئله اى (مانند طهارت، صلات
