امام صادق علیه السلام
لَستُ اُحِبُّ أن أرَى الشَّبابَ مِنكُم إلاّ غادِيا في حالَينِ: إمّا عالِما أو مُتَعَلِّما، فَإِن لَم يَفعَل فَرَّطَ، فَإِن فَرَّطَ ضَيَّعَ وإن ضَيَّعَ أثِمَ وإن أثِمَ سَكَنَ النّارَ. وَالَّذي بَعَثَ مُحَمَّدا صلىاللهعليهوآله بِالحَقِّ.
دوست ندارم جوانانِ شما را جز در دو حالت ببينم: دانشمند يا دانشجو. اگر [جوانى] چنين نكند، كوتاهى كرده و اگر كوتاهى كرد، تباه ساخته و اگر تباه ساخت، گناه كرده است و اگر گناه كند، سوگند به آن كه محمّد صلىاللهعليهوآله را به حق برانگيخت، دوزخ نشين خواهد شد.
الأمالي للطوسي : ص 303 ح 604 .
امام علی علیه السلام می فرماید:
مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَيْئاً إِلَّا ظَهَرَ فِي فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِهِ .
كسى چيزى را در دل پنهان نكرد جز آن كه در لغزش هاى زبان و رنگ رخسارش، آشكار خواهد گشت.
نهج البلاغه، حکمت ۲۶
