معتزله ـ ، بر جواز كرامات و اظهار معجزه به دست امامان و صالحانْ اتّفاق دارند. ^۱ از نظر علّامه مجلسى ، حقْ آن است كه معجزات جارى بر دست اصحاب و نوّاب امامان، در حقيقت ، معجزات امامان است كه براى بيان صدق ايشان بر دست آن سفيرانْ ظاهر مى شود ^۲ و كلام شيخ مفيد نيز تاب اين معنا را دارد. ديدگاه نوبختيان در اين جا در نهايتِ سخافت و غرابت است. ^۳

و . شنيدن سخن فرشتگان ، بدون ديدن خود آنها توسّط امامان عليهم السلام

از نظر شيخ مفيد ، شنيدن سخن فرشتگان ، بدون ديدن اعيان آنها توسّط امامان ، عقلاً رواست و براى وقوع آن ، در مورد امامان و شيعيانِ نيك و درستكار و درست آيين ، حجّت و برهان روشن وجود دارد. اين ، رأى فقيهان و محدّثان اماميه است. آل نوبخت و گروهى از اماميان ـ كه شناختى به احاديث ندارند و امعان نظر نمى كنند و طريق صواب نمى پيماند ـ ، از پذيرش اين مسئله ، تن زده اند. ^۴
با توجّه به مجموع احاديثى كه در ابواب متعلّق به مسئله ارتباط امامان عليهم السلام با فرشتگان آمده و احاديثى كه در فحاوى ديگر ابواب اصول و فروع الكافى ذكر شده است ، درباره ارتباط ائمّه عليهم السلام با ملائكه و هم سخنى با آنان ـ كه موضع شيخ مفيد و فقيهان و حديث پژوهان اماميه است ـ نبايد ترديد كرد. در اين جا برخى مواضع مناسب را نشان مى دهيم و نمونه هايى از احاديث را مى آوريم.