زبان دانی امام رضا(ع)

امام رضا(ع) با تمام زبانهای آن زمان به خوبی آشنا بود. اباصلت هروى، یار همراه امام در خراسان، می گوید: هرگاه حضرت رضا(ع) با مردم به زبان مادرى خودشان صحبت می كرد، به خدا سوگند فصیح ترین و شیرین گفتارترینِ مردم بود نسبت به هر زبان و لغتى. روزى از ایشان پرسیدم: من در شگفتم از اینكه شما تمام این زبانها را با اختلافاتی که در واژگان و یا لهجه های آنها هست، به خوبی می دانید! امام فرمود: ابا صلت! من حجت خدا بر مردمم. خداوند كسى را حجت خویش بر مردم قرار نمی دهد كه زبان آنها را نداند. آیا نشنیده اى كه امیر المؤمنین(ع) فرمود: به ما «فصل الخطاب» داده اند و «فصل الخطاب» یعنی همین دانستن زبانهای مختلف.

امام چند غلام رومى و صقلبى (بین بلغار و استانبول) داشت که گاه با آنها به زبان مادرى ایشان سخن می گفت. امام به زبان فارسی و سِندی نیز سخن گفته است.

گذشته از اینکه آن حضرت زبانهای مختلف را می دانست، کلام حیوانات را نیز درک می کرد. سلیمان علوی می گفت: درون باغ بودیم که گنجشکی نزد حضرت رضا(ع) آمد و روبه روی ایشان نشست و در حالی که گویی مضطرب بود، پیوسته جیک جیک می کرد.

امام رو به من کرد و فرمود: می دانى این گنجشک چه می گوید؟ گفتم: خدا و پیامبر و فرزند پیامبر او می داند.

فرمود: می گوید «مارى در خانه می خواهد جوجه هاى مرا بخورد». برخیز و این چوب را بردار و داخل خانه شو و آن مار را بكش.

چوب را برداشتم و وارد خانه شدم. دیدم مارى در خانه راه می رود. او را كشتم.[۱]