تصحيحات علامه حلي نسبت به اسانيد و طُرُق از جمله اموری است که از سوی برخی علمای متأخر به عنوان توثيقی عام معرفي شده است. علامه حلی، در خاتمه خلاصة‌الاقوال، به ذکر برخی طرق روايات اقدام کرده و آنها را صحيح خوانده است؛ تصحيحی که فوايد رجالی فراوانی را به دنبال دارد و در پی اثبات آن، گروهی از راويان مجهول الحال در جرگه ثقات وارد می شوند. اين اقدام، عکس‌العمل‌های متفاوتی را در بين دانشمندان رجالی شيعه به دنبال داشته است؛ برخی آن را پذيرفته و فوايدی را برايش در نظر گرفته‌اند و بعضی ديگر، به علت وجود اشکالاتی چند، آن را غير معتبر دانسته‌اند. در نوشتار پيش رو، پس از ذکر نظريات موافقان اين قاعده عام و مخالفان آن، و پس از بررسی مستندات اين توثيق و اشکالات وارده، در پی اثبات عدم اعتبار اين توثيق عام هستيم.
