كرده است . به نظر مى رسد اگر اين مجموعه سخنان از امام على عليه السلام صادر شده بود ، تلقى زنان از وى ، اين گونه نمى بود .
ج . كتاب الهى و سيره و سنّت پيامبر صلى الله عليه و آله و ساير امامان عليهم السلام از برخى از اين تعبيرهاى تُند ، خالى است ، بلكه بر كرامت زنان تأكيد بسيار دارد .
د . معاويه به عبد الرحمان بن شبل ، نامه مى نويسد كه آنچه از پيامبر شنيدى براى مردم بازگو كن ، و وى مى گويد :

۰.از رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه فاسقان اهل آتش اند . پرسيدند :اى رسول خدا ! فاسقان چه كسانى اند؟ فرمود :زنان . ^۱

جاى شگفتى است كه معاويه نامه مى نويسد ، و وى تنها همين حديث را بر مردم قرائت مى كند .

قواعدى براى سنجش و تبيين

اينك پس از ذكر اين مقدمات ، و روشن شدن اين كه براى بررسى سخنان امام على عليه السلام بايد به عرصه گسترده ترِ نصوص (متون) دينى ، يعنى قرآن و سنّت ، توجه داشت ، قواعدى بازگو مى شود كه در پرتو آنها بايد به سنجش و تبيين اين نصوص پرداخت :

1 . قرآن محورى

در مطالعات دينى نبايد از قرآن غفلت ورزيد . قرآن ، نخستين منبع دين شناسى است . حديث را بايد در پرتو آن درك كرد ، و نيز بايد تمام قرآن را منظور داشت ، نه بخشى از آن را .
در قرآن نزديك به دويست آيه درباره زن و روابط او با مرد وجود دارد . قرآن