و محبان و شيعيان در هر ولايتى كه بودند مخفى بودند و در شدت تقيه، گذران مى كردند و هرگاه يقين در اولاد ائمّه نمى كردند، از خوف اظهار محبت نمى كردند و چنانچه يقين ايشان در يكى از اولاد ائمه مى شد كه در جايى شهيد كردند، دست از جان و مال برمى داشتند و مى آمدند و آن ها را دفن مى كردند، و علامتى بر سر قبر او قرار مى دادند؛ تا آن كه للّه الحمد اسلام قوّتى به هم رسانيد و هر يك را سلاطين زمان، ـ رفع اللّه درجاتهم ـ بقعه و اساسى به جهت ايشان ترتيب داده، به اسم آن صاحب بقعه مشهور گشته چنانچه در هر بلادى روضات منوّره ايشان معلوم است و اهل آن بلاد آن ها را محترم دارند و تعظيم آن ها را از جهت تعظيم آبا و اجداد كرام ايشان از جان و دل مى نمايند، و ثواب در تعمير قبور مطهره ايشان را از خالق منان و آبا و اجداد كرام آن بزرگواران مى طلبند و يقين است كه آن شافعان محشر از كسانى كه جان و مال را در راه اولاد ايشان صرف نمايند از جهت محبت ايشان اجر عظيم به ايشان كرامت خواهند فرمود.
خصوصا حضرت فاطمه زهرا ـ صلوات اللّه عليها ـ كه در قيامت، قيامت خواهد كرد با مخالفين، و شفاعت خواهد كرد با محبّين و معاونين اولاد طيّبين خود. و جناب خالق اكبر، در محشر اختيار بهشت و جهنم را به على بن ابى طالب عليه السلام خواهد واگذاشت و حساب خلق به دست ايشان است، هر كس را خواهند به جهنم فرستند، و هر كه را خواهند روانه بهشت نمايند. زهى سعادت از براى كسانى كه جان و مال را در راه محبت ايشان صرف نمايند و كوى سعادت را از ميدان جهالت بربايند خداوندا توفيقى به ماها كرامت فرما، كه از روى اخلاص و يقين در محبت ائمه طاهرين ـ صلوات اللّه عليهم اجمعين ـ جان و مال را صرف نموده، به درجات عاليه، با آن بزرگواران محشور شويم.
اما درخصوص يقين كردن، در اين كه صاحب بقعه همين است كه در اين مكان مدفون است؛ اولا اتفاقى علماى اسلام است كه شهرت در ميان اهل آن بلد كافى است، از براى خلق، چه در قبور ائمه يا قبور اولاد ايشان يا قبور ساير مؤمنين يا در نسب خلق باشد، همين كه كذب آن معلوم نباشد، حكم بر صحت آن مى شود؛ و علاوه بر اين از