زيارت ما؛ و هر كه قادر نباشد بر صله و نيكى به ما پس صله و نيكى به صالحان شيعيان ما، تا از براى او نوشته شود ثواب صله و نيكى ما. ^۱
مؤلف گويد: اندك تفكر كنيد! ببينيد زيارت و صله و نيكى به صالحان شيعيان ايشان كه ثواب مثل زيارت ايشان را داشته باشد، ثواب زيارت و نيكى به اولاد اكباد ايشان، يقين است كه اعلى مرتبه است.
با اين همه ظلم هايى كه بر اولاد ائمه نموده اند ـ كه بر سر هيچ طايفه به آن قسم ظلم نشده ـ خلفا نوشته بودند به اطراف ممالك خود كه، هركس اظهار محبت اهل بيت اطهار كند يا آن كه مظنّه مى بريد در تشيع ايشان، بايد همه را به قتل رسانيد؛ و اولاد فاطمه را در هر جا كه يابيد، بايد دمار از ايشان برآوريد و در كشتن ايشان و برانداختن و قطع رحم پيغمبر كردن، كوتاهى نكنيد.
پس هر جاى و هر ولايى كه يكى از اولاد ائمه را به دست مى آوردند مى كشتند، و در بعضى بلاد اكثر را در ميان پايه ها گذارده بنايى مى كردند و هر يك مستأصل و ناچار، رو به فرار و به هر دهى كه مى رسيدند، رئيس ده و آبيارها با بيل به سر ايشان مى آمدند و مى كشتند. و دوازده هزار كثرى امام زاده به همين سار و قمش شهريار، از سادات رفيع الدرجات آمده بودند كه، مأمون الرشيد عليه اللعنه حضرت امام رضا عليه السلام را شهيد كرده، نامه به اطراف نوشته كه: به هر كجا اولاد ايشان را بيابند بايد تمامى را به قتل رسانند و مضايقه در كشتن نكنند. چون آن امام زاده هاى عالى مقدار مطّلع شدند، فرار كرده به هر سمت، كه رفتند ايشان را شهيد كردند.
و شصت نفر از اولاد فاطمه را حميد ابن قحطبه از جهت خوشنودى خليفه به دست خود شهيد كرده؛ ببين اولاد ائمه چه كشيدند و چه داغ ها بر جگر پيغمبر و ائمه و فاطمه زهرا صلوات اللّه عليهم گذارده اند كه تاب شنيدن آن را شيعيان ندارند.