1298 به طول انجاميده است. معظم تأليف كتاب به اعتقاد نگارنده در سال 1296 بوده است ۱ . ناگفته نماند كه مؤلف، هنگام چاپ كتاب نيز حواشى افزوده و بعضاً اصلاحاتى انجام داده است. بنابراين سال 1298 علاوه بر تكميل چاپ، سال تتميم تأليف كتاب نيز بوده است.
اهدا به ناصر الدين شاه قاجار و مدح وى
اين كتاب به ناصر الدين شاه قاجار اهدا شده است. در مقدمه كتاب مى گويد:
1.مؤلف در رباعى كه بنا بر تصريح خودش در جنة النعيم: ۵۴۷ زمان اشتغال به تدوين كتاب سروده است ماده تاريخ ۱۲۹۵ را درج نموده است. علاوه بر اينكه در مقدمه عربى كتاب مى گويد: «انى مع فناء الانية عمرت أربعين سنة..» كه با توجه به سال تولد وى (۱۲۵۵)، شروع تأليف سال ۱۲۹۵ بوده است.
در عين حال در لابلاى كتاب به تاريخ هاى سال ۱۲۹۶ و ۱۲۹۷ و ۱۲۹۸ برمى خوريم. وى در مقدمه مى گويد: بعد از يكهزار و دويست و چهل و هفت از هجرت مهر طلعت حضرت رسالت نبوى صلى الله عليه و آله در شب سه شنبه ششم ماه صفر بالنّصر والظّفر ان وجود مسعود را از مكمن غيب به عرصه شهود آورد، بحمد اللّه تعالى تاكنون كه هزار و دويست و نود وشش است و يك قرن و دو سال علاوه از سلطنت آن سلطان صاحبقران مى گذرد...
در اوائل كتابش نيز به سال ۹۶ تصريح كرده، مى گويد: و بحمد اللّه تعالى به امر و فرمان حضرت اقدس همايون اعلى در اين اوقات كه مورّخه هزار و دويست و نود و شش هجرى است در عمارت صحن شريف اين امامزاده جليل تأكيدات اكيده شد و بنحو خوشى زينت يافت (جنة النعيم، ص ۹۸). در صفحه ۱۶۲ نيز مى گويد: و اكنون هزار و دويست و نود و شش از هجرتش گذشته است.
همچنين در اواخر روح و ريحان شانزدهم (جنة النعيم، ص ۴۷۱) تصريح كرده كه در حال حاضر از جلوس حضرت اقدس شهريارى (ناصر الدين شاه) تاكنون سى و دو سال مى گذرد. با توجه به جلوس ناصر الدين شاه در سال ۱۲۶۴، تأليف آن صفحات مربوط به سال ۱۲۹۶ مى شود. در انتهاى كتاب چنين آمده است: چون داعى در سال هزار و دويست و نود و هفت باز موفّق شده به زيارت بيت اللّه الحرام مشرف گرديد قدرى از اجزاء اين كتاب چاپ نشده و در عهده تعويق افتاد، از اين جهت بعضى از تاريخ شروع و ختم آن مختلف نقل شد.. (جنة النعيم، ص ۵۴۸).
سپس ماده تاريخى كه براى سال ۱۲۹۸ سروده، ثبت نموده است.
