كه موافق آن در كتابهاى شيعه مذكور آمده، لذا در مذمت كسانى كه اعتماد بر كتب آنها نموده اند مى گويد:
اما ديگران اعتماد به اخبار سنيان كرده اند و در كتابهاى شيعه با آنكه مطابق آنرا نيافته اند ياد كرده اند ^۱ .
7. ردّ قطعيّة الصدور بودن اخبار (مسلك اخبارى گرى)، مؤلف پس از بحثى نسبتاً مفصل، در اين باره چنين نتيجه مى گيرد:
پس مذهب ظنى الصدور و ظنى الدلاله بودن سنت اصلى است اصيل و حقى است واضح، و همانا تقرير احاديث براى ارشاد و هدايت عباد مانند تأليف آنها سبب نمى شود كه بگوئيم روايات قطعية الصدور از ائمه طاهرين اند و اگر قلم را جارى نمايم بر اينگونه سخنان پايان ندارد و اصولى مضبوطه از اقاويل ملحوظه علماء معاصرين و سابقين مى شود ^۲ .
8. تسليم در برابر اخبار اهل بيت عليهم السلام، وى پس از بيان آداب زيارت، مى گويد:
داعى از خود ذهنى نقاد ندارد جز آنكه نظرم بر اخبار و احاديث مرويه از ائمه عليهم السلاماست ^۳ .
9. غرض از تأليف كتاب بايد خداگونه و بيان حقيقت باشد، عبارت او چنين است:
و هر كتابى كه تأليف مى شود براى نفع مسلمانان است و موعظه جاهلان. بناء على هذا جايز نيست از روى هوا قلمى كشيده شود كه مطابق واقع نباشد و گوينده را هم نظرى جز بهره اى دنيويه نبود، چون چنين شد اوراق آن كتاب سزاوار چسبانيدن به ابواب است نه براى نظر نمودن اولوا الالباب ! و داعى از آنچه مصطلح است نهايت نفرت داشته و دارم، و غرضى در شرح و بسط اين كتاب جز بيان حقيقت گوئى و تحديث نعمت