نشو و نما و تحصيلات

مرحوم واعظ تهرانى در روز جمعه نهم ماه صفر سال 1255 در تهران ديده به جهان گشود. كجورى ضمن بيان شرح حال والدش مى گويد:
و در روز جمعه نهم ماه صفر المظفر به مورّخه هزار و دويست و پنجاه و پنج اين بنده متهوّر در بحور خطيئات و معترف به اسائه و مقرّ به جرم و اسير ذنب و مرتهِن به عمل و مُسوّفِ توبه و هيكل هواء و مُنغَمِر در لذات نفس، ليت شعرى للشقاء ولدتنى امّى، ليت لم تلدنى گويان متولد گرديد ^۱ .
مقدمات را نزد والدش كه مدرّس مدرسه «صدر تهرانى» بود فرا گرفت. مرحوم پدرش كه از شاگردان صاحب جواهر و شيخ انصارى بود و از سيد ابراهيم قزوينى ـ صاحب ضوابط ـ نيز اجازه داشت، مجتهدى اديب وزاهد بود، چنانكه در سطور پيشين، بعضى از مقاماتش بيان شد.
پس از تكميل مقدمات در عنفوان جوانى ـ سن 15 سالگى يا قبل از آن ـ با اجازه پدر عازم مشاهد مشرفه (نجف و كربلا) شد و بقيه دروس سطح و شروح را خواند. سپس براى زيارت والد معظّمش به تهران آمد. به جهت خواب هاى صادقه اى كه ديده بود، به موعظه و نصيحت مردمان همّت گماشت و به تفسير آيات الهى و بيان احاديث حضرت رسالت پناهى و اهل بيت اطهار عليهم السلام همت گماشت.
زمانى كه در كربلا بود، ميرزا ابوالقاسم امام جمعه از دنيا رحلت نمود. با توجه به وفات امام جمعه در سال 1270 ^۲ ، معلوم مى گردد كه در اين سال كجورى در