نكته ديگر

ادب و صفت ممتاز و ارزشمند ديگرى كه در جريان اين عرض دين از حضرت عبدالعظيم ظاهر مى شود، تسليم بى چون و چراى آن شخصيت والا در مقابل مقام ولايت و حجت خدا است كه بايد از آن درس آموخت و در مقام پذيرش حق و اعتراف به حق ديگران بى نخوت و سربزرگى حق گزارى كرد كه شعبه اى از «انصاف الناس من نفسك» است كه يكى از سه عملى است كه در بين اعمال جليله و فضايل ممتازه سخت ترين اعمال است؛ يعنى همه كس، مرد عرض اندام در ميدان مسابقه در آنها نيست و كميت بيشتر در آن لنگ و ناتوان است.
حضرت عبدالعظيم در سلسله نسب و انتساب به امامين همامين حسنين عليهماالسلام،به دو واسطه از امام على نقى عليه السلام نزديك تر است؛ زيرا حضرت امام على نقى عليه السلام در نسب به شش واسطه به حضرت سيدالشهداء امام حسين عليه السلام مى رسد و در عمود نسب هفتمين فرزند حضرت و هشتمين فرزند حضرت اميرالمؤمنين و حضرت زهرا عليهماالسلاممحسوب مى شود. امّا حضرت عبدالعظيم به چهار واسطه نسبش به حضرت امام حسن مجتبى عليه السلام مى رسد كه در عمود و نسب پنجمين فرزند حضرت مجتبى عليه السلام و ششمين فرزند اميرالمؤمنين و فاطمه زهرا عليهماالسلام است. مع ذلك اين سيد عظيم الشأن جليل القدر در برابر حجت خدا و صاحب ولايت امر چنين متواضعانه رفتار مى نمايد كه همين حال ادب و حفظ احترام امام و عرض دين از مثل او به حضرت هادى عليه السلام ، دليل باهر و روشنى بر كمال معرفت و جلالت قدر و عقيده محكم او به ولايت و امامت آن حضرت است كه اگرچه در سلسله شرف نسب به پيغمبر اكرم و اميرالمؤمنين و حضرت زهرا عليهم السلام از امام هادى عليه السلام نزديك تر است، امّا با معرفتى كه دارد مى داند در برابر مقام ولايت و امامت و حجت خدا هركه باشد و هر