مي کند که در آن، وقت بين طلوع فجر و طلوع خورشيد، از ساعات شب و روز قرار داده نشده است، و سپس به حل اين اشکال مي پردازد و بحث را کاملاً فقهي مي نمايد.
( همه دعاهاي موجود در مفتاح، به شکل کامل آن، در گزيده آورده شده، و به طور وافي ترجمه و اعراب گذاري شده، تا کارکرد يک کتاب دعايي در آن مشهود و ملموس باشد.
( نظم و چينش موجود در مفتاح که يک نظم کاملاً منطقي، مناسب و بر اساس ساعات شبانه روز است، در گزيده، به طور کامل مراعات و پيروي شده، و مطالب با همان ترتيب آورده شده، جز اينکه خاتمه مفتاح که در مورد تفسير سوره فاتحه است، در گزيده نيامده است.
( علاوه بر آنکه اغلب تعليقه هاي مصنف به شکل ترجمه شده در پاورقي آورده شده، در برخي مواضع، مترجم، خود، تعليقه هاي سودمندي بر برخي بيانات ايشان زده، و نکات قابل توجهي را متذکر شده اند. مثلاً در توضيح «وضوي بياني» در پاورقي اشاره شده:
مقصود از وضوي بياني، وضوي رسول خدا( مي باشد، که در روايات ائمه(، کيفيت وضو گرفتن رسول خدا ( براي مردم بيان شده است ( گزيده مفتاح الفلاح: ص 19).
و يا درباره کفش عربي آمده است:
کفش عربي، نوعي پوشش پا است که مانع از گذاشتن انگشت پا روي زمين نيست (همان: ص 34).
باز در تبيين حالت تورّک ذکر شده:
تورّک، آن است که نمازگزار بر ران چپ بنشيند، و روي پاي راست را بر کف پاي چپ بگذارد (همان: ص 50).
همچنين در تبيين معناي حديثي که بيان مي دارد: ابليس، سپاه شب خود را از هنگام غروب تا ناپديد شدن شفق، و سپاه روزش را از طلوع فجر تا طلوع آفتاب مي پراکند، چنين يادآور مي شود:
علت اينکه زمان پراکندن سپاه روزِ ابليس طولاني تر از زمان پراکندن سپاه شب ابليس مي باشد، اين است که گمراه کردن مردم و وادار کردن آنها به گناه، در روز بيشتر از شب است؛ چون در شب، اکثر مردم مي خوابند، لذا شيطان در روز براي گمراه کردن مردم نياز به سپاه بيشتري دارد (همان: ص 228).
( آنچه سبب اتقان يک کتاب، به ويژه روايي مي شود، تحقيق متن و مستند نمودن مطالب آن و اصطلاحاً تخريج مصادر است. اين نکته نيز، از ديد مترجم گرامي دور نبوده، و به شکل روش مند بدين مهم پرداخته اند، و گاه حتي شأن صدور برخي احاديث موجود در متن را نيز، در تعليقه و به هنگام تخريج متذکر شده اند. به عنوان نمونه، در ذيل دعاي پس از فراغت از دو رکعت نخست نافله مغرب مي خوانيم:
سيد ابن طاوس در مهج الدعوات با سند خود از امام باقر( نقل کرده است که فرمود: