ترجمه ديگر، با عنوان التحفة النوابية و الهدية الاخروية، از سيد أبي المظفر محمد جعفر حسيني است، که علاوه بر شش باب مفتاح، بر سه باب ديگر نيز مشتمل، و جمعاً نُه باب است که باب هفتم، مختصري از اعمال، ادعيه و زيارات سه ماه رجب و شعبان و رمضان است. باب هشتم، در اعمال ساير روزهاي مبارک سال است، و باب نهم در آداب دعاء و اوقات آن، و آداب سفر است که بر مفتاح شيخ افزوده است. او، اين اثر را به اسم نوابه شاه زاده بيگم، از دختران صفوي که عمارت مدرسه شاه زاده ها در اصفهان بدو منسوب است نوشته، که تاريخ کتابت نسخه اي از آن، به سال 1086هـ باز مي گردد (همان: ج 3 ص 478 ش 1768).
ترجمه ديگري را هم يکي از بزرگان صورت داده، که در يکي از کتابخانه هاي نجف موجود است. ^۱

5/2.شرح نويسي

علاوه بر ترجمه، دو شرح نيز بر آن نوشته شده، که يکي شرح کامل، و ديگري شرح سخني از شيخ در مفتاح است.
شرح کامل، با عنوان فلق الصباح في شرح مفتاح الفلاح، از شيخ سليمان بن عبد الله بحراني ماحوزي، درگذشته به سال 1121 هـ است، که شارح، آن را بدين عنوان، در اجازه اي به خط خود، به سال 1111 هـ ذکر کرده است (همان: ج 14 ص 82 ش 1821 و ج 16 ص 311 ش 1421).
شرحي جزيي نيز با عنوان لسان الصباح في شرح کلام البهائي في أوائل مفتاح الفلاح، در بيان دو فجر کاذب و صادق، از سيد مفتي مير عباس، درگذشته به سال 1306 هـ است، که شارح از نگارش آن، به سال 1283 هـ فراغت يافته است. ^۲

6/2.حاشيه نويسي

بر اين کتاب شريف، دو حاشيه نيز نوشته شده است؛ نخست، حاشيه اى است که سيد حسين حسينى مرعشى، معروف به خليفه سلطان، که خود از شاگردان شيخ بهايى بوده، بر آن زده است، که اين حواشى مفصل بوده، و حجم آن بر حجم کتاب فزوني يافته است.
دوم، حاشيه اى است که مرحوم ملا اسماعيل بن محمد حسين خواجوي سروي، متوفاى 1173ه، بر کتاب نگاشته، که از جمله کوششهاي شايسته و لازم به ياد، پيرامون اين کتاب گران سنگ است؛ حاشيه اي دقيق و عميق که پرده از دقائق مفتاح برداشته و جلوه اي ديگر بدان