باب آ ـ الف

1.معدن الجواهر ، ص ۵۹ .

2.المحاسن ، ج ۱ ، ص ۱۷ .

3.الخصال ، ص ۴۱۶ .

4.بصائر الدرجات ، ص ۳۷۵ .

5.فراست ، يعنى شناخت باطن امرى با نگريستن به ظاهر آن و مراد از فراست مؤمن ، شناخت هايى است كه با الهامات رحمانى به او افاضه مى شود . بر اساس برخى احاديث ، دريافت ، داراى مراتبى است كه هر مؤمنى از آن برخوردار است . در برخى احاديث نيز آمده است نورى كه مؤمن با آن نظر مى كند ، همان نورى است كه از آن آفريده شده است . مراد از «پروا داشتن» ، شايد اين باشد كه معرفت مؤمن ، معرفتى ربّانى و حكايتگر حقيقتِ امور است كه نبايد بى اهمّيت از كنار آن گذشت .