۵۶۳۱.المستدرك على الصحيحينـ به نقل از ابو طُفَيل ـ: امير مؤمنان على بن ابى طالب عليه السلام را ديدم كه روى منبر مى فرمود : «پيش از آن كه مرا از دست بدهيد ، از من بپرسيد ؛ چرا كه هرگز پس از من ، از كسى همچون من نخواهيد پرسيد» .
ابن الكوّاء برخاست و گفت : اى امير مؤمنان! [ مقصود خداوند از عبارتِ ] «ذره افشان ها» چيست؟
فرمود : «بادها» .
گفت : «باربرداران گران بار» چيست؟
فرمود : «ابرها» .
گفت : «سبُكْ سِيران» چيست؟
فرمود : «كشتى ها» .
گفت : «تقسيم كنندگان كار[ها]» چيست؟
فرمود : «فرشتگان» .
گفت : «كسانى كه [شكر] نعمت خدا را به كفر تبديل كردند و قوم خود را به سراى هلاكت درآوردند ، كه جهنّم است» كيستند؟
فرمود : «منافقان قريش» .

۵۶۳۲.امام على عليه السلام :سوگند به خدا ، اگر بخواهم درباره هر يك از شما بگويم كه از كجا مى آيد و به كجا مى رود و از همه كارهايش خبر بدهم ، مى توانم ؛ امّا مى ترسم كه با اين كارِ من ، به پيامبر خدا كافر شويد .
البته من [ اين گونه اخبار را] به خاصّان ، آنها كه از كفر ايمن اند ، خواهم گفت و سوگند به آن كه محمّد صلى الله عليه و آله را به حق برانگيخت و بر همه برگزيد ، جز به راستى سخن نمى گويم و همه اينها را پيامبر خدا به من داده است و [ همچنين] اخبار مربوط به جاى هلاكتِ آن كه هلاك مى شود و نجاتِ آن كه نجات پيدا مى كند و پايان اين كار (خلافت) را . هيچ چيزى در انديشه ام نمى گذشت ، جز آن كه پيامبر خدا ، آن را بر گوشم فرو مى خوانْد و با من از آن ، سخن مى گفت .