حافظ رجب بُرسي (زنده در 813ق) نيز در کتاب خمس مائة آية نزلت في فضل علی علیه السلام در مواردي از روايات اهل‌سنّت استفاده کرده است. از ميان انديشوران معاصر نيز مي‌توان از آثاري همچون آيات الولاية در فضائل اميرالمؤمنين علی علیه السلام، تأليف سيد کاظم ارفع، آيات ولايت در قرآن نگاشته آية الله مکارم شيرازي، علي في القرآن اثر سيد صادق شيرازي و همچنين نصوص القرآن في أمناء الرحمن تأليف سيد قاسم هجر ياد کرد که روايات متعددي به نقل از منابع اهل‌سنّت در آنها قابل مشاهده است.
شايسته ذکر است که مفسّران شيعي، ذيل تمام آياتي که در رواياتْ نزول آنها درباره اهل‌بيت علیهم السلام اشاره شده است، به نقل احاديث اهل‌سنّت پرداخته‌اند. در اينجا تنها به ذکر چند نمونه از روايات نقل شده از طرق اهل‌سنّت در تفاسير شيعه اکتفا مي‌کنيم. علامه طباطبايي نزول آيات 19 الي 22 سوره مبارکه الرحمن را در شأن اهل‌بيت از رويات اهل‌سنّت استفاده مي‌کند:
و در الدر المنثور است که: ابن مردويه از ابن عباس نقل کرده است که در تفسير آيه(مَرَجَ الْبَحْرَينِ يلْتَقِيانِ(گفته: منظور از دو دريا على و فاطمه است، و منظور از برزخ و حايل ميان آن دو رسول خدا صلی الله علیه و آله است، و در تفسير آيه(يخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ(گفته است: منظور از لؤلؤ و مرجان حسن و حسين است.۱
علامه در ادامه مي‌نويسد که نظير اين حديث را الدر المنثور از ابن مردويه از انس بن مالک و نيز صاحب مجمع البيان از سلمان فارسى و سعيد بن جبير و سفيان ثورى روايت کرده اند.
نزول آيات تبليغ، ۲ اکمال، ۳ ولايت، ۴ أولي‌الأمر، ۵ صادقين، ۶ تطهير، ۷ مودّت، ۸ مباهله، ۹ ليلة المبيت ۱۰ و إنذار ۱۱ و همچنين آيات سوره مبارکه دهر ۱۲ در شأن اهل‌بيت علیهم السلام مشهور ميان روايات است
1.. الميزان، ج۱۹، ص۱۰۳؛ براي موارد ديگر ر.ك: همان، ج۳، ص۲۱۴ و ۲۱۵؛ ج۴، ص۲۴، ۳۸۴.
2.. سوره مائده، آيه ۶۷. به عنوان نمونه ر.ک: مجمع البيان، ج۳، ص۳۴۴؛ تفسير الصافي، ج۲، ص۵۱ و ۵۲؛ الميزان، ج۵، ص۱۹۲- ۲۰۱؛ من وحي القرآن، ج۸، ص۲۶۰ ـ ۲۶۳؛ روض الجنان، ج۷، ص۶۲- ۷۵.
3.. سوره مائده، آيه ۳. به عنوان نمونه ر.ك: البرهان، ج۲، ص۲۴۳ و ۲۴۴، ح ۲۹۱۹- ۲۹۲۲ و ص۳۳۹؛ الميزان، ج۵، ص۱۹۲- ۲۰۱؛ من وحي القرآن، ج۸، ص۴۶ و ۴۷.
4.. سوره مائده، آيه ۵۵. به عنوان نمونه ر.ك: التبيان، ج۳، ص۵۵۸ و ۵۵۹؛ مجمع البيان، ج۳، ص۳۲۵؛، البرهان، ج۲، ص۳۲۴- ۳۲۶؛ من وحي القرآن، ج ۸، ص۲۲۷ و ۲۲۸؛ الميزان، ج۵، ص۲۹۰ و ج۶، ص۲۱- ۲۵.
5.. سوره نساء، آيه ۵۹. به عنوان نمونه ر.ك: روض الجنان، ج۵، ص۴۰۸ و ۴۰۹؛ التبيان، ج۳، ص۲۳۶؛ الميزان، ج۴، ص۳۸۸- ۳۹۳.
6.. سوره توبه، آيه ۱۱۹. به عنوان نمونه ر.ك: البرهان، ج۲، ص۸۶۵؛ الميزان، ج۹، ص۴۰۸.
7.. سوره احزاب، آيه ۳۳. به عنوان نمونه ر.ك: التبيان، ج ۸، ص۳۳۹؛ آلاء الرحمن، ج۱، ص۱۸۸؛ البرهان، ج۴، ص۴۵۲ و ۴۶۱- ۴۷۰؛ الميزان، ج۱۶، ص۳۱۶- ۳۱۹.
8.. سوره شوري، آيه ۲۳. به عنوان نمونه ر.ك: البرهان، ج ۴، ص۸۲۳ و ۸۲۴؛ من هدي القرآن، ج ۱۲، ص۳۳۱- ۳۳۳؛ الميزان، ج۱۸، ص۴۶، ۵۱ و ۵۲.
9.. سوره آل عمران، آيه ۶۱. به عنوان نمونه ر.ك: البرهان، ج ۱، ص۶۳۱ و ۶۳۲ و ۶۳۷- ۶۳۹؛ الميزان، ج۳، ص۲۳۲- ۲۳۵.
10.. سوره بقره، آيه ۲۰۷. به عنوان نمونه ر.ك: البرهان، ج۱، ص۴۴۴؛ الميزان، ج۲، ص۹۹ و ۱۰۰.
11.. سوره رعد، آيه ۷. به عنوان نمونه ر.ك: التبيان، ج ۶، ص۲۲۳؛ مجمع البيان، ج ۶، ص۴۲۷ و ۴۲۸؛ البرهان، ج ۳، ص۲۳۲ و ۲۳۳؛ آلاء الرحمن، ج۱، ص۲۷؛ الميزان، ج۱۱، ص۳۲۸.
12.. البرهان، ج ۵، ص۵۴۶ و ۵۴۷؛ الميزان، ج۲۰، ص۱۳۵.
