[۲]. الكافي عن حنان : سَأَلَ عَمرُو بنُ حُرَيثٍ أبا عَبدِاللّهِ عليه السلام ـ وأَنَا جالِسٌ ـ فَقالَ لَهُ : جُعِلتُ فِداكَ ، أخبِرني عَن صَلاةِ رَسولِ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله . فَقالَ : كانَ النَّبِيُّ صلى اللّه عليه و آله يُصَلّي ثَمانِيَ رَكَعاتٍ الزَّوالَ ، وأَربَعا الاُولى ، وثَمانِيَ بَعدَها ، وأَربَعا العَصرَ ، وثَلاثا المَغرِبَ ، وأَربَعا بَعدَ المَغرِبِ ، وَالعِشاءَ الآخِرَةَ أربَعا ، وثَمانِيَ صَلاةَ اللَّيلِ ، وثَلاثا الوَترَ ، ورَكعَتَيِ الفَجرِ ، وصَلاةَ الغَداةِ رَكعَتَينِ .
قُلتُ : جُعِلتُ فِداكَ ؛ وإن كُنتُ أقوى عَلى أكثَرَ مِن هذا يُعَذِّبُنِي اللّهُ عَلى كَثرَةِ الصَّلاةِ ؟ فَقالَ : لا ، ولكِن يُعَذِّبُ عَلى تَركِ السُّنَّةِ .[۲]
الكافى ـ به نقل از حنان ـ : من نشسته بودم كه عمرو بن حُرَيث از امام صادق عليه السلام پرسيد : فدايتان شوم ! مرا از نماز پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله باخبر كنيد.
فرمود : «پيامبر صلى اللّه عليه و آله هنگام زوال خورشيد، هشت ركعت [نافله ظهر] مى خواند و سپس چهار ركعت نماز ظهر مى خواند و پس از آن، هشت ركعت [نافله عصر] و چهار ركعت نماز عصر را مى خواند و [سپس] سه ركعت مغرب و بعد از آن، چهار ركعت [نافله آن] را اقامه مى كرد. آن گاه چهار ركعت عشا مى خواند و هشت ركعت نماز شب و سه ركعت نماز وتر و دو ركعت نماز نافله صبح و دو ركعت هم نماز صبح مى خواند».
گفتم : فدايت شوم ! اگر بر بيش از اين توان داشته باشم، خدا مرا بر زياد نماز خواندن، عذاب مى كند ؟
فرمود : «نه؛ امّا بر ترك سنّت، عذاب مى كند».
ـ الإمام الرضا عليه السلام : إنَّ اللّهَ تَعالى إنَّما فَرَضَ عَلَى النّاسِ فِي اليَومِ وَاللَّيلَةِ سَبعَ عَشرَةَ رَكعَةً ، مَن أتى بِها لَم يَسأَلهُ اللّهُ عزّ و جلّ عَمّا سِواها ، وإنَّما أضافَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله إلَيها مِثلَيها لِيَتِمَّ بِالنَّوافِلِ ما يَقَعُ فيها مِنَ النُّقصانِ ، وإنَّ اللّهَ عزّ و جلّ لا يُعَذِّبُ عَلى كَثرَةِ الصَّلاةِ وَالصَّومِ ، ولكِنَّهُ يُعَذِّبُ عَلى خِلافِ السُّنَّةِ .[۲]
امام رضا عليه السلام : خداوند متعال در هر شبانه روز، تنها هفده ركعت [نماز] بر مردم واجب كرده است. هر كس آنها را به جا آورد، خداوند عزّ و جلّ از او جز آن را نمى پرسد، و پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله دو برابر آن را به آن افزود تا به وسيله نافله ها، كاستى نمازهاى واجب را تكميل كند، و خداوند عزّ و جلّ بر فراوانى نماز و روزه عذاب نمى كند ؛ امّا بر مخالفت با سنّت ، عذاب مى دهد.
