95 ـ فساد

۰.امام باقر علیه السلام:
ـ في قولهِ: «و مِنهُم مَن لا يُؤمِنُ به»^۱ ـ: فَهُم أعداءُ محمّدٍ و آلِ محمّدٍ مِن بَعدِهِ «و رَبُّكَ أعْلَمُ بِالمُفسِدِينَ»^۲ و الفَسادُ: المَعصيَةُ للهِِ و لرسولِهِ.^۳۴

۰.ـ درباره آيه «و از آنان كسى است كه به او ايمان نمی‏آورد» ـ فرمود: آنان دشمنان محمّد و خاندان محمّدند كه پس از او هستند. «و پروردگارت به تباهكاران داناتر است» منظور از تباهكارى، نافرمانى از خدا و رسول اوست.

۰.امام باقر علیه السلام:
ـ لمّا سُئلَ عن قولِ اللهِ عز و جل: «و لا تُفْسِدُوا في الأرضِ بَعدَ إِصلاحِها»^۵ ـ: إنَّ الأرضَ كانَت فاسِدَةً فَأصلَحَها اللهُ عز و جل بِنَبِيِّهِ صلی الله علیه و آله فقالَ: «و لا تُفْسِدُوا في الأرضِ بعدَ إِصْلاحِها».^۶

۰.ـ در پاسخ به سؤال از آيه «و در زمين پس از اصلاح آن، فساد مكنيد» ـ فرمود: زمين فاسد شده بود و خداوند عز و جل به وسيله پيامبر خود صلی الله علیه و آله آن را اصلاح كرد و آن گاه فرمود: «و در زمين پس از اصلاح آن، فساد مكنيد».

۰.امام رضا علیه السلام:
ـ لمحمّدِ بنِ سِنانٍ فيما كَتَبَ مِن جَوابِ مَسائلِهِ ـ: حَرَّمَ اللهُ قَتلَ النفسِ لِعِلَّةِ فَسادِ الخَلقِ في تَحليلِهِ لو أحَلَّ، و فَنائهِم، و فَسادِ التَّدبيرِ....
و حَرَّمَ اللهُ تعالَى الزِّنا لِما فيهِ مِن الفَسادِ مِن قَتلِ الأنفُسِ، و ذَهابِ الأنسابِ، و تَركِ التَّربيَةِ للأطفالِ، و فَسادِ المَواريثِ، و ما أشبَهَ ذلكَ مِن وُجوهِ الفَسادِ.
و حَرَّمَ اللهُ عز و جل قَذفَ المُحصَناتِ لِما فِيه مِن فَسادِ الأنسابِ، و نَفيِ الوَلَدِ، و إبطالِ المَواريثِ، و تَركِ التَّربيَةِ، و ذَهابِ المَعارِفِ، و ما فيهِ مِن الكبائرِ و العِلَلِ التي تُؤَدِّي إلَى فَسادِ الخَلقِ....^۷

۰.ـ در پاسخ به سؤالات محمّد بن سنان ـ فرمود: خداوند قتل نفْس را حرام فرمود؛ زيرا در حلال كردن آن، اگر حلال می‏شد، فساد مردمان و نابودى آنان بود و بر هم خوردن نظم و نظام جامعه.....
خداوند متعال زنا را حرام فرمود؛ زيرا مفاسدى چون قتل نفْس و از بين رفتن نَسبها و ترك تربيت كودكان و به هم خوردن مسئله ارث و ميراث و مفاسدى از اين قبيل در پى دارد.
خداوند عز و جل تهمت زدن به زنان پاكدامن را حرام فرمود؛ زيرا موجب از بين رفتن نسبها و انكار فرزند و به هم خوردن وضع ارث و ميراث و ترك تربيت [كودك] و از ميان رفتن شناختها و ديگر گناهان بزرگ و عواملى است كه به تباهى مردم می‏انجامند....

۰.امام علی علیه السلام:
ـ لأصحابِهِ فيما يُخبِرُ عن غَلَبةِ جَيشِ معاويةَ ـ: إنّي و اللهِ لَأظُنُّ أنَّ هؤلاءِ القَومَ سَيُدالُونَ مِنكُم باجتِماعِهِم على باطِلِهِم، و تَفَرُّقِكُم عن حَقِّكُم، و بِمَعصِيَتِكُم إمامَكُم في الحَقِّ، و طاعَتِهِم إمامَهُم في الباطِلِ، و بِأدائهِمُ الأمانَةَ إلى صاحِبِهِم و خيانَتِكُم، و بصَلاحِهِم في بِلادِهِم و فَسادِكُم. ^۸

۰.ـ آنجا كه از چيره شدن سپاه معاويه به ياران خود خبر می‏دهد ـفرمود: سوگند به خدا كه گمان می‏كنم اين جماعت بزودى بر شما چيره شوند؛ زيرا آنان بر باطل خود همداستانند و شما با آنكه بر حقّيد پراكنده و نا همدل. شما از پيشواى حقّ خود نافرمانى می‏كنيد و آنها از پيشواى باطل خويش فرمان می‏برند. آنان نسبت به پيشواى خود امانتدارند و شما خيانتكار. آنان در سرزمينشان درستكارند، حال آنكه شما فساد و تباهى می‏آفرينيد.

۰.الخصال:
قال رسولُ اللهِ صلی الله علیه و آله: صِنفانِ مِن اُمَّتي إذا صَلُحا صَلُحَت اُمَّتي، و إذا فَسَدا فَسَدَت اُمَّتي، قيلَ: يا رسولَ اللهِ، و مَن هُما؟ قالَ: الفُقَهاءُ و الاُمَراءُ.^۹

۰.پيامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: دو گروه از امّت من هستند كه اگر آنها درست شوند امّتم درست شود و اگر آنها فاسد گردند امّتم فاسد گردد. عرض شد: اى رسول خدا! آن دو گروه كدامند؟ فرمود: فقيهان و زمام داران.

۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
إذا جاءَكُم مَن تَرضَونَ خُلُقَهُ و دِينَهُ فَزَوِّجُوهُ «إلاّ تَفْعَلُوهُ تَكُنْ فِتنَةٌ في الأَرضِ و فَسادٌ كَبيرٌ»^۱۰.^۱۱

۰.هرگاه كسى كه اخلاق و دينش را می‏پسنديد به خواستگارى نزد شما آمد، به او زن بدهيد كه «اگر چنين نكنيد در روى زمين فتنه و فساد بزرگى پديد آيد».

۰.امام علی علیه السلام:
ـ في قولِهِ تعالى: «و لَو لا دَفْعُ اللهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأرْضُ» ـ: مَعناهُ يَدفَعُ اللهُ بالبَرِّ عنِ الفاجِرِ الهَلاكَ.^۱۲

۰.ـ درباره آيه «اگر خدا برخى مردم را به وسيله برخى ديگر دفع نمی‏كرد، قطعاً زمين تباه مى‌گرديد» ـ فرمود: معنايش اين است كه خداوند به بركتِ وجودِ نيكوكار، هلاكت را از بدكار دفع می‏كند.

۰.امام علی علیه السلام:
إنَّ تَقوَى اللهِ دَواءُ داءِ قُلوبِكُم... و صَلاحُ فَسادِ صُدورِكُم، و طَهورُ دَنَسِ أنفسِكُم.^۱۳

۰.همانا تقواى الهى داروى درد دل شماست... و مايه اصلاح تباهى سينه‌هايتان و پاك شدن آلودگى جان‌هايتان.

۰.امام علی علیه السلام:
لو أنَّ الناسَ حينَ تَنزِلُ بِهِمُ النِّقَمُ، و تَزولُ عَنهُمُ النِّعَمُ، فَزِعُوا إلى رَبِّهم بِصِدقٍ مِن نِيّاتِهِم، وَ وَلَهٍ مِن قُلوبِهِم، لَرَدَّ علَيهِم كُلَّ شارِدٍ، و أصلَحَ لَهُم كُلَّ فاسِدٍ.^۱۴

۰.اگر مردم آن گاه كه خشم و بلاها بر آنان فرود می‏آيد و نعمتها از ميانشان می‏رود، با نيّت‌هاى راست و درست و دلهاى مشتاق به پروردگارشان پناه برند، بي گمان هر گريخته و از دست رفته‏ای را به آنان بازگرداند و هر فسادى را براى آنان اصلاح كند.

۰.امام صادق علیه السلام:
إنَّ اللهَ (لَ)يَدفَعُ بِمَن يُصَلِّي مِن شيعَتِنا عَمَّن لا يُصَلِّي مِن شِيعَتِنا و لو أجمَعُوا على تَركِ الصلاةِ لَهَلَكُوا، و إنَّ اللهَ لَيَدفَعُ بمَن يُزَكِّي مِن شيعَتِنا عَمَّن لا يُزَكِّي... و هو قولُ اللهِ عز و جل: «و لَو لا دَفعُ اللهِ الناسَ بَعضَهُم بِبَعضٍ لَفَسَدَتِ الأَرضُ».^۱۵

۰.خداوند به بركت وجود شيعيان نمازگزار ما، عذاب را از شيعيانى كه نماز نمی‏خوانند دفع می‏كند. اگر همه آنها نماز را ترك می‏كردند، قطعاً هلاك می‏شدند، و خداوند به بركت وجود شيعيان زكات پرداز ما [عذاب را] از شيعيانى كه زكات نمی‏دهند دور می‏گرداند... و اين است معناى سخن خداوند عز و جل كه: «اگر خداوند برخى از مردم را به وسيله برخى ديگر دفع نمى‌كرد، قطعاً زمين تباه می‏گرديد».