کتاب « با پیامبر(ص) » به قلم «عایشه بنت الشاطی» اثری است که درباره ی حضرت محمد(ص) پیامبر بزرگ جهان اسلام تحریر شده است.
به گزارش خبرنگار کتاب شبستان ،کتاب حاضر سرگذشت وحوادث، رویدادها و جنگها و تاریخ زندگیپیامبر(ص)را به صورت تفضیلی شرح می دهد.عناوین موضوعات این کتاب عبارت اند از:
«ام القری و بیت عتقیق (مکه و کعبه)»؛ «ولادت»؛ «از محل ولادتش تا غار حرا»؛ «همراه بامحمد مصطفیدر پایگاه مبعث؛ «السابقون الاولون»؛ «و اللیل اذا یغشی» ؛ «ام یقولون افتراه؟»؛ «هجرت به سوی حبشه» ؛ «محاصره و سال حزن و اندوه» ؛ «معراج پیامبر»؛ «درهایی که محکم بسته شده بود»؛ «نجران و مدینه»؛ «بیعت عقبه و مسیر حوادث» ؛ «هجرت... و تاریخ» ؛ «وضع و موقف مسلمانان در میدان مبارزه و ابعاد مختلف آن» ؛ «جنگ بدر و مقدار و میزان نیروها»؛ «درسها و عبرتهایی از جنگ بدر و پیامی از شهیدان» ؛ «اسلام در جبهه های سه گانه»؛ «اما خیانت یهود»؛ «در جبهه قریشیان از صلح حدیبیه تا فتح مکه»؛ «با منافقان»؛ «مسیحیان نجران و جریان شگفت انگیز مباهله» ؛ «حجه الوداع»؛ «پیامبر با امت خود وداع می کند»و «تعلیقات».
در بخشی از این کتاب می خوانیم:
« همان انسان شریف و آزاده ای که بنا بر عادت مألوف خود شبها به غار حراء می رفت، و موضع بتها را در خانه کعبه زشت و منکر می دانست، و به یقین می دانست که زندگی مردم نمی تواند این گونه با جهل و گمراهی بگذرد. از غار حرا همراه با طلوع سپیده دم بیرون آمد در حالیکه از جانب پروردگار جهان به عنوان ختم رسالت ها و خاتم رسولان خدا به پیامبری مأمور شده بود.کلمات نخستینی که از راه وحی پروردگارش در آن شب دریافت نمود آغاز یک کتاب معجزی شد، و آیه و نشانهپیامبر بشرو لوای عقیده ای گشت که تاریخ را جهت داد، و انسان را آزاد کرد، و امتی را بنیان نهاد، و مشعل دار تمدنی بزرگ شد.مصطفی (ص)از غار حرا خارج شد.
گام هایش او را به جانب خانه اش راه نمودند، و جهان در اطرافش آرام و متواضع، و برافق اعلی نور فجر یک زندگی جدید بود که تاریکی های شب های جهل و کفر را از میان مردم بر می داشت، و خانه کعبه را با نور درخشانی زیبایی و زینت می داد، و از بت هایی که در فضای آن جمع شده بود، و در آینده ای نزدیک بر زمین فرو می افتاد پرده بر می داشت، و باطن عاریتی و مسخ شده و ناآگاه آن پیکرها و سنگ ها را آشکار می ساخت.این بت ها از تاریکی جهل و کفر حجاب و مانعی بودند که به چشم ها خدعه می نمودند، و افکار و اندیشه های بشر را حقیر و بی مقدار می کردند.آن نور فجر نوین و سپیده دم بعثت، قلب و بصیرت محمد (ص) را باز و وسیع و سرشار از شوق و شعف نمود، و آیات نخستین و کلمات پروردگار جهان، فکر و گوش جانش را پر ساخت...»
