الكافي عن سلمة بن محرز : سَمِعتُ أبا جَعفَرٍ عليه السلام يَقولُ :إنَّ مِن عِلمِ ما اُوتينا تَفسيرَ القُرآنِ وأحكامَهُ ، وعِلمَ تَغييرِ الزَّمانِ وحَدَثانِهِ ؛ إذا أرادَ اللّهُ بِقَومٍ خَيرا أسمَعَهُم ، ولَو أسمَعَ مَن لَم يَسمَع لَوَلّى مُعرِضا كَأَن لَم يَسمَع .
ثُمَّ أمسَكَ هُنَيئَةً ثُمَّ قالَ : ولَو وَجَدنا أوعِيَةً أو مُستَراحا لَقُلنا ، وَاللّهُ المُستَعانُ .
[۱]
الكافىـ به نقل از سلمة بن محرز ـ: از امام باقر عليه السلام شنيدم كه مى فرمود: «از دانشى كه به ما آموخته اند، تفسير قرآن و احكام آن، و دانشِ دگرگونى زمان و حوادث آن است . خداوند، هرگاه درباره قومى اراده خيرى داشته باشد، به گوش آنان مى رساند و اگر به گوش كسى برساند كه شنوا نيست ، اعراض كرده، روى برمى گرداند، گويا چيزى نشنيده است » .
آن گاه امام عليه السلام اندكى درنگ كرد. سپس فرمود: «اگر ما ظرفيّت يا دلى آماده بيابيم، مى گوييم؛ و ياريخواهى از خداست».
اشارت قرآنی:
اشاره است به آيه :
وَ لَوْ عَلِمَ اَللّٰهُ فِيهِمْ خَيْراً لَأَسْمَعَهُمْ وَ لَوْ أَسْمَعَهُمْ لَتَوَلَّوْا وَ هُمْ مُعْرِضُونَ﴿الأنفال، ۲۳﴾
و اگر خداوند خیری در آنها می‌دانست، (حرف حق را) به گوش آنها می‌رساند؛ ولی (با این حال که دارند،) اگر حق را به گوش آنها برساند، سرپیچی کرده و روگردان می‌شوند.
[۱]الكافي : ۱ / ۲۲۹ / ۳ ، بصائر الدرجات : ۱۹۴ / ۱ عن عمرو بن مصعب عن الإمام الصادق عليه السلامنحوه ، بحار الأنوار : ۲۳ / ۱۹۴ / ۲۱ .
