رفت و به همسرش توصيه كرد كه تا بازگشت او, از خانه بيرون نرود. پدر آن زن, بيمار شد. زن, كس نزد پيامبر(ص) فرستاد و گفت: همسرم به سفر رفته و به من توصيه كرده كه تا بازگشت او از خانه بيرون نروم; ولى پدرم بيمار شده است. آيا دستور مى دهيد از او عيادت كنم؟ پيامبر(ص) فرمود: «نه; در خانه ات بنشين و از شوهرت اطاعت كن». امام صادق(ع) مى گويد: پس از آن, پدر دختر, كسالتش شدّت يافت و دختر براى بار دوم, كس نزد رسول خدا فرستاد و گفت: آيا دستور مى دهيد از پدرم عيادت كنم؟ پيامبر(ص) فرمود: «در خانه ات بنشين و از شوهرت اطاعت كن». امام صادق(ع) مى گويد: پس از آن, پدر دختر مُرد و دختر, كس نزد پيامبر فرستاد كه پدرم مرده است. آيا دستور مى دهيد تا بر او نماز بخوانم؟ پيامبر(ص) فرمود: «نه; در خانه ات بنشين و از شوهرت اطاعت كن». پس از آن, پدر دختر, به خاك سپرده شد. آن گاه, رسول خدا كس نزد دختر فرستاد و بدو چنين پيام داد كه: «خداوند, به پاداش اطاعتى كه از شوهرت كردى, تو و پدرت را آمرزيد».
اكنون پس از آشنايى با صحيحه عبداللّه بن سنان و ترجمه مفاد زيبا و الهام بخش آن, ترجمه كلام شيخ محمد مهدى شمس الدين را درباره نقد اين صحيحه مى آوريم. ايشان در اين مقام كه آيا شوهر مى تواند زن خويش را از عيادت پدرش منع كند و يا به او اجازه شركت در تشييع پدر خود را ندهد, كلام فقيهانى چون محقّق حلّى و صاحب جواهر را مبنى بر حقّ منع, آورده است. اينان به صحيحه عبداللّه بن سنان تمسّك جسته اند و آن را مستند خويش قرار داده اند. جناب شيخ شمس الدين, براى درهم شكستن اين حديث شريف نوشته است:
روايت عبداللّه بن سنان, بر منظور فقيهان, دلالت ندارد; چرا كه بايد اين روايت را تأويل كرد و يا عمل به آن را به اهلش واگذارد; چون اين روايت, با توجّه به ظاهر مفادش, در جهت مخالف قرآن است; براى اين كه بازداشتن زن از عيادت پدر بيمارش و حضور در مراسم تشييع و دفن وى, از «معاشرت
