سوگوارى ـ گرچه به صورت فردى ـ تنظيم گردد . ^۱
ـ گريستن بر مصائب امام حسين عليه السلام ، ارجمند است و نبايد در آن ، كوتاهى نمود ، گرچه با افشاندن يك قطره اشك .
حتّى حالت گريه داشتن بر حسين عليه السلام نيز پاداشى بزرگ دارد . ^۲
ـ مؤمنان بايد هنگام ذكر مصائب حسين عليه السلام و پس از آن ، بگريند يا حالت گريه و بى تابى داشته باشند . ^۳
ـ شاعران ، در تبيين مصائب آن بزرگوار بكوشند و مؤمنان را بگريانند ^۴ و ابعاد حادثه را به واژه ها بسپرند و جاودانه سازند .
ـ بانوان در مجالس تعزيت ، حضور يابند و همگان با فرياد ، جزع كنند ، كه اين ، اجر اُخروى دارد .
ـ حاضران به يكديگر با آداب ويژه اى ، تعزيت بگويند .
ـ مرثيه سرايى بايد آميخته به حزن و تأثّربرانگيز باشد .
ـ مؤمنان بايد به هنگامى كه مجلس حزن انگيز و گريه آور دارند ، اوّل بر ابا عبد اللّه الحسين عليه السلام بگِريند . ^۵
ـ حضور بر مزار امام حسين عليه السلام و ياران شهيد آن بزرگوار، سوگوارى كردن و گريستنِ هماره ، لازم است . ^۶