علاقه مند به رؤیت حضرت مهدی(ع) بود.
ابو عبد اللَّه بن صالح : در وسائل الشيعة ، با عنوان عبد اللَّه بن صالح آمده است. به نظر مىرسد «ابو عبد اللَّه بن صالح» صحيح باشد ، چنان كه در الكافى چند روايت از او به واسطه على بن محمّد نقل شده است . اين روايت بر رؤيت او و علاقهاش به امام مهدى عليه السلام دلالت دارد (ر.ك : ص ۱۶۴ ح ۶۷۱ و ج ۵ ص ۳۷ ح ۷۸۰ .
الكافي:عَلِيُّ بنُ مُحَمَّدٍ ، عَن أبي عَبدِ اللَّهِ بنِ صالِحٍ ، قالَ : ( كُنتُ ) خَرَجتُ سَنَةً مِنَ السِّنينَ بِبَغدادَ ، فَاستَأذَنتُ فِي الخُروجِ فَلَم يُؤذَن لي ، فَأَقَمتُ اثنَينِ وعِشرينَ يَوماً وقَد خَرَجَتِ القافِلَةُ إلَى النَّهرَوانِ[۱]، فَاُذِنَ فِي الخُروجِ لي يَومَ الأَربِعاءِ ، وقيلَ لي : اُخرُج فيهِ . فَخَرَجتُ وأَنَا آيِسٌ مِنَ القافِلَةِ أن ألحَقَها ، فَوافَيتُ النَّهرَوانَ وَالقافِلَةُ مُقيمَةٌ ، فَما كانَ إلّا أن أعلَفتُ جِمالي شَيئاً حَتّى رَحَلَتِ القافِلَةُ ، فَرَحَلتُ وقَد دَعا لي بِالسَّلامَةِ ، فَلَم ألقَ سوءاً ، وَالحَمدُ للَّهِِ .
الكافى-با سندش به نقل از ابو عبد اللَّه بن صالح-: سالى از سالها به بغداد رفته بودم. [از ناحيه مقدّسه ]اجازه خارج شدن [از بغداد ]خواستم؛ امّا به من اجازه داده نشد. بيست و دو روز ماندم و قافله به طرف نهروان رفته بود. سرانجام به من اجازه داده شد كه چهارشنبه بروم و به من گفته شد: در اين روز ، خارج شو. من نوميد از رسيدن به قافله، بغداد را ترك كردم. به نهروان كه رسيدم، ديدم قافله هنوز آن جاست. همين قدر فرصت يافتم كه شترانم را علوفهاى دهم و قافله حركت كرد و من هم حركت كردم. [امام عليه السلام ] براى سلامت من دعا كرده بود و از اين رو - خدا را شكر - گزندى نديدم.[۲]
[۱]
نهروان: و أكثر مايجرى على الألسنة بكسر النون وهي ثلاثة نهروانات: الأعلى والأوسط والأسفل وهي كورة واسعة بين بغداد و واسط من جانب الشرقي حدها الأعلى متصل ببغداد وفيها عدة بلاد متوسطة وكان بها وقعة لأمير المؤ منين عليه السلام (معجم البلدان: ج ۵ ص ۳۲۵).
[۲]
الكافى : ج۱ ص۵۱۹ ح۱۰ ، الإرشاد : ج۲ ص۳۵۷ ، كشف الغمّة : ج۲ ص۴۵۱ ، بحار الأنوار : ج۵۱ ص۲۹۷ .
