۰.مَنْ سَمِعَ رَجُلاً يُنادى يالَلْمُسْلِمينَ, فَلَمْ يُجِبْهُ فَلَيْسَ بِمُسْلِمٍ. ^۱

۰.هر كه بشنود كسى ندا مى دهد: «اى مسلمانان!» و او را جواب نگويد, پس مسلمان نيست.

۰.ذُدْ عَنْ شَرائِعِ الدِّينِ وَحَطَّ ثُغُورَ المسلمين. ^۲

۰.شريعت را[از خطرها و شبهات] نگه دار و مرزهاى مسلمانان را حفظ كن.

امام(ره) نيز مانند رسول خدا(ص) و على بن ابى طالب(ع), قائل به مرزهاى جغرافيايى نبود و مى فرمود:
ملّى گرايى, ملّت ايران را در مقابل ساير ملّتهاى مسلمين قرار مى دهد. ^۳
اين ملّى گرايى, اساس بدبختى مسلمين است. ^۴
نهضت ما اسلامى است, قبل از آنكه ايرانى باشد. ^۵
و امّا اينكه حضرت امام(ره), وطن دوستى را (با تمام خطرهاى آن) از شرطهاى يك كارگزار در نظام جمهورى اسلامى مى داند نيز برخاسته از درس آموزى ايشان در مكتب اهل بيت(ع) است; چرا كه على(ع) يكى از اسباب آبادانى شهرها را حبّ وطن برشمرده است:

۰.عُمرَتِ الْبُلْدانُ بِحُبِّ الأوْطانِ. ^۶

۰.آبادانى شهرها به واسطه علاقه به وطن هاست.

وجود چنين صفتى در انسان, باعث مى شود تا در عين حالى كه به فكر ديگر مسلمانان و در انديشه رهايى آنان از مشكلات است, به فكر مردم وطن خود نيز باشد و