و ياد و آثار مانده در مسحاء در سَرِف ۱ ، تو را مشتاق نموده است.
در شعر مجالد بن ذى مرّان همدانى ـ در قصيده اى كه خطاب به معاوية بن ابى سفيان سرود، آن گاه كه فريبكارى وى و عمرو بن عاص و نيرنگ آن دو را به مردم در خونخواهى عثمان ديد ـ نيز آمده است :
و او ( على )، حرمت ولايت بر مردم را دارد
از «خُم» و به [ سبب] گفته اى آشكار و بلند. ۲
د ـ در برخى احاديث، نام «جُحفه» نيز بر آن اطلاق شده است، از باب نام گذارى كل به جزء ؛ زيرا خم، جزئى از وادى بزرگ جُحْفه است ـ همان گونه كه مى آيد ـ .
اين نام، در حديث عايشه دختر سعد نيز آمده است، كه آن گونه كه در المراجعات ۳ آمده ، نسائى ، آن را در كتاب خصائص أمير المؤمنين ۴ آورده است. متن آن، چنين است:
از عايشه، دختر سعد ، شنيدم كه مى گويد : پدرم مى گفت : شنيدم پيامبر خدا روز «جحفه»... .
ابن كثير نيز آن را در السيرة، از ابن جرير طبرى چنين نقل كرده است:
از عايشه، دختر سعد، روايت شده كه شنيده است پدرش مى گويد : شنيدم پيامبر خدا روز «جحفه»، در حالى كه دست على عليه السلام را گرفته بود، فرمود : ... . ۵
ه ـ به آن «خَرّار» هم گفته مى شود. سكونى مى گويد:
1.سَرِف، جايى در شش ميلى مكّه است. پيامبر خدا در آن جا با ميمونه، دختر حارث ، ازدواج كرد. محلّ درگذشت ميمونه نيز همان جاست (معجم البلدان : ج ۳ ص ۲۱۲) .
2.شعر همدان و أخبارها، حسن عيسى ابو ياسين : ص۳۷۲ .
3.ر . ك : المراجعات : ص ۳۱۱ .
4.ر . ك : خصائص امير المؤمنين ، نسايى : ص ۴۲ ح ۸ .
5.ر . ك : السيرة النبويّة ، ابن كثير : ج ۴ ص ۴۲۳ .
