است كه:
شواهدى در خود اين زيارتنامه وجود دارد كه دلالت مى كند اين متن از امام زمان(ع) نيست از جمله:
1. در اين زيارتنامه خطاب به امام حسين(ع) مى گويد: اى سيّد پاك، تو نزد خدا شفاعت كن كه بارهاى گناه را از پشت من بردارد. ۱
2. مى گويد: خدايا، مرا بر اخلاص و دوستى و تمسّك به اصحاب كساء ثابت بدار و به محبّتشان منتفع گردان و در زمره آنان محشور ساز و با شفاعتشان مرا به بهشت داخل كن. ۲
3. مى گويد: خدايا، ما به وسيله اين امام صدّيق (امام حسين) به تو توسّل مى جوييم و به حقّى كه تو براى او و جدّ و پدر و مادرش قرار داده اى از تو مى خواهيم رزق ما را كه قوام حيات ما و رفاه عيال ما به آن بستگى دارد، زياد گردانى.
4. خطاب به امام حسين(ع) مى گويد: اى امام كريم، به حرمت جدّت از خدا بخواه تا مرا بر كسانى كه به من ظلم مى كنند و به خاطر دوستيم با تو با من دشمنى مى ورزند چيره گرداند.
5. مى گويد: خدايا، من از تو رزق حلال مى خواهم پس آن را برايم فراهم كن و مرا به فقر مبتلا نكن كه ناچار نشوم رزق خود را از راههاى قبيح بجويم و گناه آن گريبانگيرم شود.
6. مى گويد: خدايا، براى من ميسّر كن كه بتوانم هر سال بلكه هر ماه بلكه هر هفته به زيارت مرقد امام حسين(ع) بيايم.
7. مى گويد: خدايا، منزل من به قبر امام حسين(ع) نزديك است؛ ۳ ولى چون موجبات ترس وجود دارد ۴ در زيارتش تأخير مى كنم و اين تنها عذر من در اين تأخير است.
اين شواهد و شواهد ديگرى دلالت دارد كه اين زيارتنامه انشاء امام زمان(ع) نيست.
پاسخ. ما سعى مى كنيم اين گونه اشكالات را با توضيحاتش بياوريم تا خواننده محترم
1.بحارالأنوار، ج ۱۰۱، ص ۲۴۳.
2.همان، ص ۲۴۱.
3.معلوم مى شود آفريننده اين زيارتنامه ساكن عراق بوده و منزلش از كربلا خيلى دور نبوده است.
4.معلوم مى شود اين زيارتنامه در زمانى انشا شده كه زيارت امام حسين(ع) با ترس انجام مى گرفته است، مثل عصر متوكل عبّاسى.