اعتبار سندي زيارت هاي ناحيه مقدسه - صفحه 59

است كه:
شواهدى در خود اين زيارتنامه وجود دارد كه دلالت مى كند اين متن از امام زمان(ع) نيست از جمله:
1. در اين زيارتنامه خطاب به امام حسين(ع) مى گويد: اى سيّد پاك، تو نزد خدا شفاعت كن كه بارهاى گناه را از پشت من بردارد. ۱
2. مى گويد: خدايا، مرا بر اخلاص و دوستى و تمسّك به اصحاب كساء ثابت بدار و به محبّتشان منتفع گردان و در زمره آنان محشور ساز و با شفاعتشان مرا به بهشت داخل كن. ۲
3. مى گويد: خدايا، ما به وسيله اين امام صدّيق (امام حسين) به تو توسّل مى جوييم و به حقّى كه تو براى او و جدّ و پدر و مادرش قرار داده اى از تو مى خواهيم رزق ما را كه قوام حيات ما و رفاه عيال ما به آن بستگى دارد، زياد گردانى.
4. خطاب به امام حسين(ع) مى گويد: اى امام كريم، به حرمت جدّت از خدا بخواه تا مرا بر كسانى كه به من ظلم مى كنند و به خاطر دوستيم با تو با من دشمنى مى ورزند چيره گرداند.
5. مى گويد: خدايا، من از تو رزق حلال مى خواهم پس آن را برايم فراهم كن و مرا به فقر مبتلا نكن كه ناچار نشوم رزق خود را از راههاى قبيح بجويم و گناه آن گريبانگيرم شود.
6. مى گويد: خدايا، براى من ميسّر كن كه بتوانم هر سال بلكه هر ماه بلكه هر هفته به زيارت مرقد امام حسين(ع) بيايم.
7. مى گويد: خدايا، منزل من به قبر امام حسين(ع) نزديك است؛ ۳ ولى چون موجبات ترس وجود دارد ۴ در زيارتش تأخير مى كنم و اين تنها عذر من در اين تأخير است.
اين شواهد و شواهد ديگرى دلالت دارد كه اين زيارتنامه انشاء امام زمان(ع) نيست.
پاسخ. ما سعى مى كنيم اين گونه اشكالات را با توضيحاتش بياوريم تا خواننده محترم

1.بحارالأنوار، ج ۱۰۱، ص ۲۴۳.

2.همان، ص ۲۴۱.

3.معلوم مى شود آفريننده اين زيارتنامه ساكن عراق بوده و منزلش از كربلا خيلى دور نبوده است.

4.معلوم مى شود اين زيارتنامه در زمانى انشا شده كه زيارت امام حسين(ع) با ترس انجام مى گرفته است، مثل عصر متوكل عبّاسى.

صفحه از 65