نمى شود. على، دست ابوبصير را مى گيرد و نزد امام صادق(ع) مى آورد. ابوبصير، گفته او را عرضه مى كند و امام افزون بر تأييد، حكمت ازاله موى زير بغل را هم مى فرمايد. ^۱
مى توان اين گونه گفت كه ابوبصير، از اين راه، طريقه خود را عالى نموده و واسطه ميان خود و امام را حذف كرده است.
نمونه ديگرى نيز در دست است:

۰.درست بن أبى منصور، عن عجلان، قال:قلت لأبى عبداللّه: متمتّعة قدمت مكّة فرأت الدم، كيف تصنع؟ قال: تسعى بين الصفا والمروة وتجلس فى بيتها، فان طهرت طافت بالبيت، وان لم تطهر فاذا كان يوم التروية أفاضت عليها الماء وأهلّت بالحجّ وخرجت إلى منى فقضت المناسك كلّها، فاذا فعلت ذلك فقد حلّ لها كلّ شىء ما عدا فراش زوجها.
قال درست بن أبى منصور: وكنت أنا وعبيداللّه بن صالح سمعنا هذا الحديث فى المسجد فدخل عبيداللّه على أبى الحسن فخرج الىّ فقال: قد سألت أباالحسن عن رواية عجلان، فحدثّنى بنحو ما سمعنا من عجلان. ^۲

۰.عجلان حديثى را از امام صادق براى درست پسر ابو منصور نقل مى كند. حديث، مربوط به زنى است كه براى حجّ تمتّع به مكّه آمده است؛ ولى به جهت خون ديدن نمى تواند به داخل مسجد الحرام برود و طواف عمره تمتّع به جا آورد. امام مى فرمايد: سعى صفا و مروه كند و در خانه بنشيند؛ اگر پاك شد، طواف كند و اگر تا روز ترويه پاك نشد، خود را مى شويد؛ احرام حج مى بندد؛ به منا مى رود و سپس همه مناسك را انجام مى دهد. هنگامى كه اينها را انجام داد، محرّمات احرام بر او حلال مى گردد، جز بستر شوهرش.
درست مى گويد: من و عبيداللّه بن صالح اين حديث را در مسجد (شايد مسجد الحرام) شنيديم؛ سپس عبيداللّه بر امام كاظم وارد شد و در بازگشت، به من