1.همان، ج۲، ص۱۴۴، س۱۵

2.طبقات، ج۷/۱، ص۱۳۱، س۲۳؛ جامع، ج۲، ص۳۲، س۲۳، ص۱۴۴، س۲

3.قاضى نعمان، دعائم الاسلام، به كوشش ا.ع.ا فيضى، بيروت، ۱۹۹۱، ج۱، ص۸۷، س۱۴(از اشهب بن عبدالعزيز). من اين ارجاع را مرهون سميّه همدانى ام.

4.در يكى از حديث هاى نبوى ضد نگارش، پيغمبر (ص) با نگارش مخالفت مى ورزد به اين دليل كه او تنها يك انسان است(تقييد، ص۳۴b؛ I. Goldziher, Die zahiriten, Leipzig, ۱۸۸۴, pp. ۸۲f). احاديث طرفدار نگارش، گاه به اين استدلال اينطور پاسخ مى دهد كه پيغمبر اعلام مى دارد كه او هرگز جز حقيقت چيزى نمى گويد(به ويژه نك: تقييد، ص۸۰c).

5.نك: بالا، بند۶۸

6.نك: بالا، بند۶۸؛ نيز توجه كنيد به گزارشى كه مى گويد عمر بن عبدالعزيز با تحميل يكنواختى[اجتماع فقها بر نظرى واحد. م.] مخالف بود(سنن، شماره۶۳۴، كه در Schacht, Origins, p. ۹۵f ذكر شده است؛ اما بر خلاف گفته شاخت، اين حديث بصرى است نه مدنى).

7.همچنانكه شولر يادآورى كرده( Mundliche Taora ، ص۲۳۱).