تشيّع با اعتقاد به عصمت امامان(ع) و باور به استمرار نبوت در امامت، از منابع بسيار غنى در دين شناسى برخوردار است. شيعيان، علاوه بر آنچه اهل سنت از اقوال و سيره پيامبر(ص) ـ كه در طول ۲۳ سال صادر شده ـ پذيرفته اند، اقوال و سيره امامان(ع) را ـ كه در طول سيصد و اندى سال پس از پيامبر ظهور يافته ـ نيز باور دارند.
اين گنجينه ها، ميراث حديث شيعه است كه اهل سنّت، خود را از آن محروم ساخته و بدين ترتيب، بزرگترين خسارات علمى را برخود وارد آورده اند.
تا اواسط قرن چهارم كه غيبت كبرا آغاز مى گردد، مدوّنات حديثى شيعه بسيار بود. شيخ حرّعاملى در«وسائل الشيعة»، رقم آنها را ۶۶۰۰ گفته است. ۱ مجلسى اول، در «روضةالمتقين»، رقم را به هشت هزار رسانده است. ۲ برخى از نويسندگان معاصر، عناوين ۱۶۹۵ عدد از اين مدوّنات را ارائه كرده اند. ۳ علامه تهرانى در«الذريعة»، ذيل كتاب حديث، ۷۳۸ كتاب ۴ و ذيل عنوان اصول اربعمأة، ۱۱۷ اصل را نام برده است. ۵
پس از قرن چهارم كه دوره اول حديث شيعه به پايان مى رسد، تا قرن چهاردهم نيز كتب بسيارى تأليف شده است.